sortīor , ītus sum, īrī (sors), I) intr. losen ... ... . Niedere sind dem Tode unumgänglich geweiht), Hor. – mit folg. indir. Fragesatz, consules sortiti, uter dedicaret, Liv.: num sortiuntur inter se, quae declinet ...
ex-prōmo , prōmpsī, prōmptum, ere, hervornehmen, hervorbringen, ... ... repertum... specum, Tac. ann. 16, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, quanta vis sit eius (eloquentiae) expromere, Cic.: quid in quamque sententiam ...
sub-texo , texuī, textum, ere, I) unter ... ... singulis corporum morbis remedia subtexemus orsi a capite, Plin.: m. folg. indir. Fragesatz, non ab re fuerit subtexere, quae ei prius quam nasceretur et ipso ...
af-firmo (ad-firmo), āvī, ātum, āre, I) ... ... Cic. u.a.: quis pro certo affirmet m. folg. indir. Fragesatz (m. quot), Liv.: certum aff. m. folg. Akk. u ...
1. cōn-sero , sēvī, situm ( selten satum), ere, ... ... machen, ICt.: u. Partiz. subst., cōnsita, ōrum, n., das Gesäte, Gepflanzte, ICt. – / Wegen der Verwechslung von consevi u. ...
flūctuo , āvī, ātum, āre (fluctus), I) Wellen schlagen ... ... inter varia consilia, Sen.: in suo decreto, Cic.: m. folg. indir. Fragesatz, quid responderem diu fluctuavi, Augustin. epist. 60, 1.
dis-puto , āvī, ātum, āre, I) gänzlich ins ... ... Cic.: disputandum de omni re in contrarias partes, Cic.: mit folg. indir. Fragesatz, ego enim quid desiderem, non quid viderim disputo, es handelt sich ...
auguror , ātus sum, ārī (augur), I) das Amt ... ... deos, Ov.: iter monstrasse eam augurabantur, Curt. – m. folg. indir. Fragesatz, o praeclare coniectum a vulgo omen etc.! cum ex nomine istius, quid ...
in-quīro , quīsīvī, quīsītum, ere (in u. quaero), ... ... m. Acc., omnia ordine, Liv.: vitia alcis, Hor.: m. folg. Fragesatz, in eum, quid agat, quem ad modum vivat, inquiritur, Cic.: ...
2. dis-sero , seruī, sertum, ere, auseinander reihen ... ... m. folg. Acc. u. Infin., Cic.: m. folg. indir. Fragesatz (m. quomodo, qui, quid), Cic., Liv. u. Quint.: ...
1. re-pōsco , ere, I) etw. wieder-, ... ... , Plaut.: alqm simulacrum, Cic.: Parthos signa, Verg.: mit folg. indir. Fragesatz, reposcere quae deposueris, Quint. 9, 2, 63. – II) ...
ē-nūntio , āvī, ātum, āre, I) mitteilen, berichten ... ... quae reticenda accepi, haec ad profanos enuntiare, Apul.: m. folg. indir. Fragesatz, plane quid sentiam enuntiabo apud homines familiarissimos, Cic.: enuntiare consuli satis habuit ...
facesso , īvī od. ī, ītum, ere (Intens. ... ... facessere iubet, beiseite gesetzt (ausgesetzt) bleiben, Iustin.: ut omnis discordiae suspicio facessat (fern bleibe), Macr. – / Das Pers. lautet nach Prisc ...
pēnsito , āvī, ātum, āre (Intens. v. penso), ... ... suas et inimicorum vires, Suet.: omnia, Plin. ep.: mit folg. indir. Fragesatz, sedulo p., quid od. quem etc., Plin. ep.: u ...
capital (nachaug. capitāle), ālis, n. (capitalis), I) ... ... capitalia audere, Liv.: capitalia vindicare, Cic.: capital est m. folg. indir. Fragesatz, nisi, si u. dgl., Cic. de legg. 2, 21 ...
īn-scius , a, um, I) aktiv = unwissend ... ... fuisti inscius, Turpil. com. 65. – ζ) m. folg. indir. Fragesatze: inscii, quid in Aeduis gereretur, Caes. b. G. 7, 77 ...
mussito , āre (Intens. v. musso), I) in ... ... Mam. de stat. anim. 1, 1. – m. folg. indir. Fragesatz, malo ambigere bonos, quam ob rem id non meruerim, quam, quod ...
pōtātio , ōnis, f. (poto; vgl. Varro LL. ... ... : convivia et potationes, *Treb. Poll. Gallien. 17, 8 P.: vinolentiae, comessationes, potationes, Vulg. 1. Petr. 4, 3: luxus, potationes, perditiones, ...
supputo , āvī, ātum, āre (sub u. puto), I ... ... dupondii supputabat? Hieron. adv. Helvid. § 16: m. folg. indir. Fragesatz, et sibi quid sit utile sollicitis supputat articulis, Ov. ex Pont. ...
dē-līneo ( dē-līnio ), āvi, āre, im Abrisse ... ... imagines deliniarentur, Tert. de res. carn. 20 in.: mit folg. indir. Fragesatz, et quid postea per me ipsum quaererem, in memoria mea delineasti, Augustin ...
Buchempfehlung
Die letzte zu Lebzeiten des Autors, der 1835 starb, erschienene Lyriksammlung.
242 Seiten, 12.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro