chasmo (casmo), griech. χασμασθαι, gähnen, Gloss. V, 273, 45 ›chasmavit, oscitavit‹.
mānsito , āvī, ātum, āre (Intens. v. maneo), ... ... in oppidis, Plin.: sub eodem tecto, Tac.: unā, Tac.: mecum denuo mansitavit, Fronto ad amic. 1, 15 extr. p. 185, 2 N.: ...
prōlubium , iī, n. (pro u. lubet), I) ... ... fr. u. Komik.: immanes navitas prolubium audiendi subit, Gell.: prolubium libidinis suscitavit, Apul.: prolubium est petere amicitiam, Trag. inc. fr. – II) ...
mīliārēnsis (mille), tausend Schritte enthaltend, porticus, Vopisc. Aurel. 49, 1. – militavit in (cohorte) Claud. miliarense, Corp. inscr. Lat. 5, 898.
... folle fabrili ad caput fistulae imposito flando accenderunt, Liv.: parva saepe scintilla contempta excitavit incendium (bildl. ), Curt. 6, 3 (8), 11: de parva scintilla et paene moriente maxima suscitavit incendia, Hieron. epist. 121, 2. – 2) übtr., ein ...
ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... accepimus, Cic.: qui primus alma risit adorea, dirus per urbes Afer ut Italas equitavit, Hor.: nec quicquam ad nostras pervenit acerbius aures, ut sumus in Ponto, ...
et , Coni. (aus ετι, noch dazu), I) ... ... magna vis est conscientiae, et magna in utramque partem, Cic.: formam aedificiorum novam excogitavit, et ut ante insulas ac domos porticus essent, Suet. Vgl. Benecke ...
1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... Phaedriae, was für ein Chärea? Ter.: quod te municipium vidit? quis amicus invitavit? qui hospes aspexit? Cic.: qui cantus dulcior inveniri potest? quod ...
armo , āvi, ātum, āre (arma), ausrüsten, rüsten, ... ... zum Schutz od. Angriff versehen, multitudinem auctoritate publicā, Cic. – cogitavit, quibus rebus accusatorem armaret, Cic.: se eloquentiā, Cic.: se impudentiā alcis, ...
agito , āvī, ātum, āre (Intens. v. ago), ... ... 229. Matthiä Cic. Mur. 21), vesanum poëtam agitant pueri, Hor.: facete agitavit in tribunatu Gracchum, Cic.: quas personas agitare solemus, non sustinere, ...
inter (altindisch antar, innen, innerhalb, zwischen, ahd. ... ... nobis inter has turbas (bei = ungeachtet d. V.) senatus tamen frequens flagitavit triumphum, Cic.: minari inter iocum, unter Scherzen, beim Sch., Suet. ...
arguo , uī, uitūrus, ere (v. ἀργός), im ... ... arguere sese paratam esse, Liv. 26, 12, 17: im Passiv, non dubitavit id ipsum, quod arguitur, confiteri, Cic. Caecin. 2. – im ...
2. super (ὑπέρ), I) Adv.: 1) ... ... eig. genug und noch darüber, dixi, Cic.: satis superque me benignitas tua ditavit, Hor.: satis superque humilis, über die Maßen, Liv. – d) ...
lapis , idis, m. (vgl. griech. λέπας, kahler ... ... Max.: alcis domus fracta coniectu lapidum (durch Steinwürfe), Cic.: membra, quae debilitavit lapidibus, Cic. – vehicula ne lapidibus quidem fulta in eodem vestigio quiescebant, ...
satis (zu Wz. *sā; vgl. homerisch ἀσαι, ... ... superque est, foret, Plaut. u. Sall.: satis superque me benignitas tua ditavit, Hor.: satis superque habere, Cic. – mit folg. Genet., s ...
bulla , ae, f. (bullio), die hohle Aufschwellung od. ... ... nostris? Plaut. asin. 426: bullas aureas omnes ex his valvis non dubitavit auferre, Cic. Verr. 4, 124: durch dergl. glückliche u. unglückliche ...
humus , ī, f. (altind. kšāḥ, Erde, Erdboden ... ... Erde, vom Boden, surgere, Ov.: membra levare, Ov.: ventus arenam humo excitavit (jagte auf), Sall. – β) auf dem Boden, ...
ex-cito , āvī, ātum, āre, I) aus seiner ruhigen ... ... a portu, wegschicken, Plaut.: vox (Klagelaut) precantum me huc foras excitavit, lockte mich hier heraus, Plaut. – b) insbes., vom namentl ...
habito , āvī, ātum, āre (Frequ. v. habeo), ... ... « = untersuche dich selbst, Pers.: peregrinatus est eius animus in nequitia, non habitavit, Val. Max. 6, 9. ext. 1. – b) bei ...
dubito , āvi, ātum, āre (dubius), zwischen zweien-, nach ... ... b) übtr., v. Lebl., schwanken, unentschlossen-, unschlüssig sein, dubitavit aciei pars, Sall. fr.: fortuna dubitat, schwankt (euphemist. = ist ...
Buchempfehlung
Inspiriert von den Kupferstichen von Jacques Callot schreibt E. T. A. Hoffmann die Geschichte des wenig talentierten Schauspielers Giglio der die seltsame Prinzessin Brambilla zu lieben glaubt.
110 Seiten, 4.40 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro