cōlis , s. caulis.
colyx , s. colliga.
collis , is, m. (vgl. celsus, excello ... ... insbes. die colles Roms, vernacula septem collium plebs, Tert. apol. 35: montani colles, Anhöhen auf dem Gebirge ... ... 11, 2. – / Abl. Sing. gew. colle, selten collī, wie Lucr. ...
cōlicē , ēs, f. (κωλική sc. σύνθεσις), ein Mittel-, ein Rezept gegen die Kolik, Cels. 5, 25, 12. Scrib. 120 sq.
cōlȳma , atis, n., (κώλυμα), das Hindernis, Pompei. comment. 15, 3. p. 177, 13 K.
colīna , ae, f., s. culīna.
coliās , ae, m. (κολίας), eine Art Thunfische, Plin. 32, 146.
... vocibus, Apul.: quod ex oratione eius colligi potest, Suet.: quā colligitur aliquid per aliud, Quint.: ... ... , Cic.: os laesum esse ex dolore colligimus, Cels.: ex quo colligi potest et Corvinum ab illis audiri potuisse ... ... sunt, ex quibus quid eventurum sit colligere possimus, Cels.: experimento facile colligitur, utrum... an non etc., ...
... nach gegeneinander verstoßen, miteinander kollidieren, non personae inter se colliduntur, sed ipsae res, ... ... eiusdem quaedam vasa argentea collisa, Cic.: collisi scyphi, ICt.: nasus collisus, gequetschte, platte, ... ... colliditur, Cels.: u. os fractum aut collisum, ICt.: collisis corporibus vel per ictus ...
... . solvere, dissolvere), omne colligatum solvi potest, Cic.: colligata corpora vinculis animalibus, die mit beseelten ... ... crura fracta mox circumdatis ferulis colligata, Col.: colligatis vulneribus, Suet. – c) ein leb. ... ... eum miseris modis, Ter.: nimis arte colligor, Plaut.: cur re inquisitā colligor? Plaut. – 2) übtr ...
1. collȳra , ae, f. (κολλύρα), grobes ... ... Itala levit. 7, 12 u. 8, 26. – Dav. collȳricus , a, um (κολλυρικός ...
col-lino , lēvī, litum, ere (con u. lino), bestreichen beschmieren, alqd alqā re, Hor., Ov. u. Gell.: übtr. im Gleichnis, pulcrum ornatum turpes mores peius caeno conlinunt, Plaut. most. 291.
cōlicus , a, um (κωλικός), an der Kolik leidend, Veget. mul. 4 (6), 28, 27 zw. – bei Plin. 20, 122 jetzt contra Plistonicum.
collīna , ae, f. (collis), das Hügelland, Gromat. vet. 314, 12 sq.
2. Collȳra , ae, f., Geliebte des Dichters Lucilius, nach der das 16. Buch der satirae Lucilii benannt war, Porphyr. Hor. carm. 1, 22, 10.
colliga , ae, f. (2. colligo), der Sammelort, Plin. 31, 113 ed. Ian (wo Sillig colycas v. colyx?).
colitor , ōris, m. = cultor (w. s.), s. Funck in Wölfflins Archiv 7, 184.
būcolia , ae, f., der Rinderstall, Gloss. V, 563, 51.
cōlȳfia , s. cōlȳphia.
collīsio , ōnis, f. (collido), das Zusammenstoßen, I) ... ... Iustin. 11, 12, 6: Plur., nervorum collisiones, Marc. Emp. 7 u. 35: quae collisiones habet velut quibusdam fluctibus turbulentis, Ps. Cypr. sing. ...
Buchempfehlung
Das kanonische Liederbuch der Chinesen entstand in seiner heutigen Textfassung in der Zeit zwischen dem 10. und dem 7. Jahrhundert v. Chr. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Victor von Strauß.
298 Seiten, 15.80 Euro