dīgma , matis, n. (δειγμα), a) eine Probe, die man vorzeigt, Cod. Theod. 14, 4, 9. – b) das Abzeichen auf dem Schilde der Soldaten (rein lat. signum ...
Dymās , mantis, Akk. mantida, m. (Δύ ... ... daher Dymantis prōlēs , u. subst. bl. Dymantis , tidis, f., die Dymantide, heißt, Ov. met. 11, 762; 13, 620. ...
Dȳmae , ārum, f., s. Dȳmē.
Didyma , ōn, n. (Δίδυμα ... ... 948;υμαιος), didymäisch, Apollo, Plin. 5, 112 u. 6, 49. ... ... 953;δυμειον), das Heiligtum des Apollo von Didyma, das Didymeum, ...
dī-māno , āvī, āre (dis u. mano), auseinander fließen, sich ausbreiten, bildl., meus hic forensis labor vitaeque ratio dimanavit ad existimationem hominum paulo latius commendatione ac iudicio meorum, haben im weitern Kreise ...
Didymae , ārum, f. (Δίδυμαι, Zwillinge), zwei kleine Inseln neben Syros, Ov. met. 7, 469.
dimachae , ārum, m. (διμάχαι), eine zu Pferde u. zu Fuße kämpfende Reitergattung, Doppelkämpfer, Curt. 5, 13 (35), 8.
hypodyma , atis, n. (ὑπόδυμα), die Hüllen der Brusteingeweide, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 4, 75.
paradīgma , atos, n. (παράδε ... ... ;α), das Beispiel, Paradigma, als rhet. t. t., Tert. de anim. ... ... 16. Diom. 464, 17. – / heterokl. Abl. Plur. paradigmatis, Ven. Fort. prooem, § 1. ...
dī-madēsco , maduī, ere (dis u. madesco), zerschmelzen, solibus et nullis Scythicae dimaduere nives, Lucan. 6, 479.
dymachērus , s. dimachaerus.
dimachaerus , ī, m. (διμάχαιρος), der Kämpfer mit zwei Schwertern (eine Art Gladiatoren), Corp. inscr. Lat. 13, 1997 (wo aus der Volksspr. dymacherus).
lūdīmagister , richtiger getrennt ludi magister, s. lūdusno. II, C, 2.
paradīgmaticos , ē, on (παραδειγματικός), zum Beispiele dienend, in Form eines Beispieles, enthymema, Iul. Vict. art. rhet. 11. p. 233, 43 Orelli.
... Dȳmaeus , a, um (Δυμαιος), dymäisch, ager, das Gebiet von Dyme (ἡ Δυμαία), Liv. – Plur. subst., Dȳmaeī, ōrum, m., die Dymäer (οἱ Δυμαιοι), Cic. u. ...
... Nachkommen des Branchus), erbliche Diener u. Verwalter des Apollotempels und -orakels zu Didyma (Didymeon b. Curt., penetralia Branchi b. Stat.) ... ... oracula Branchidarum, Amm. 29, 1, 31: oppidum oraculum Branchidarum appellatum, nunc Didymaei Apollinis, Plin. 5, 112. – Sing. Branchidēs ...
... ;υμος) u. Dindyma , ōrum, n. (Δίνδυμα, τὰ ... ... 10, 220: cantica, Auson. epist. 24, 16. – subst., Dindyma, ōrum, n. (sc. sacra), der dindymische Geheimgottesdienst ...
extrīcātio , ōnis, f. (extrico), das Entwirren, Ausfindigmachen, impossibilium paene rerum, Chalcid. Tim. prooem. p. 3, 5 Wr.: angelicae naturae, Chalcid. Tim. 120.
vīvificātor , ōris, m. (vivifico), der Lebendigmacher, Tert. adv. Marc. 2, 9. Augustin. de civ. dei 7, 3 (als Erklärung von Vitumnus) u.a. Eccl.
vīvificātio , ōnis, f. (vivifico), die Lebendigmachung, Tert. adv. Marc. 5, 9 u.a. Eccl.
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro