dis-suo , suī, sūtum, ere, eig. auseinander ... ... discindere), Cato bei Cic. de amic. 76: recentem amicitiam scindere potius quam dissuere, Hieron. epist. 8 (mit Anspielung auf Ciceros Stelle): diss. tenacium ...
dysūria , ae, f. (δυςουρ ... ... , 3). – DaV. dysūriacus , a, um (*δυςουριακός), an Harnstrenge leidend, dysurisch, Firm. math. 4, 8. ...
dī-sulco (dis-sulco), auseinander furchen, übtr., trennen, durchschneiden, terra tenebrarum quae terram lucis penetratione disulcat, Augustin. c. ep. Manich. § 26: columba molliter aërio dissulcans nubila lapsu, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 243.
dīsulca , ae, f., die gespaltene Klaue, Gloss.
dis-supo , s. dis-sipo.
... b) v. Lebl.: concursare, coire et dissultare vicissim, Lucr.: universa dissultant, Mart. Cap. – 2) im ... ... Sil. – B) abspringen, abprallen, tela dissultant grandinis more, Sen. ep. 45, 9. – II) zerspringen, zerplatzen, zerbersten, dissultant ripae, Verg.: dissultat utrimque ferrum, Plin.: cuius (ovi) testulā ...
disulcis = χῦρος, διχαίτης, διαῦλαξ, mit gespalteten Klauen, Gloss.
dīsulcus (dissulcus), mit Borsten auf beiden Seiten des Halses, Paul. ex Fest. 72, 14.
dis-sulco , s. dī-sulco.
dis-sulio , s. dis-silio.
... .: minus placet quod consuadetur; quod dissuadetur placet, Plaut.: ille ab amicis dissuasus fidem fraudavit, Hyg. fab ... ... (7), 2, 10. – ganz absol., ego dissuadebam, Plaut.: dissuasimus nos, Cic.: pro contione suadere ac dissuadere, Quint.: neque id ...
paradīsus , ī, m. (παράδεισο ... ... Himmel, Tert. apol. 47 u.a. Eccl. – Nbf. paradīsum, ī, n., Gloss. III, 429, 19.
dissuāsor , ōris, m. (dissuadeo), der Widerrater, Abrater, der Redner ... ... Pers.: rogationis, Cic.: legis agrariae, Liv.: honesti, Sen.: persuasor dissuasorve, Mart. Cap. 5. § 467. – b) übtr., v ...
dissuāsio , ōnis, f. (dissuadeo), das Widerraten, Abraten, die ... ... , Cic. Clu. 140: dissuasio legis agrariae apud populum, Ascon. Cic. in Pison. § 24. p. 9, 3 K. – Plur. dissuasiones (Ggstz. adhortationes), ...
dis-suēsco , ere, gänzlich sich entwöhnen, Alcim. Avit. 4, 46.
dissuāvio , dissuāvior , s. dis-sāvio, dis-sāvior.
dissulcus , s. dīsulcus.
dissuētūdo , dinis, f. (dissuesco), die gänzliche Entwöhnung, Ambros. de Cain et Abel 2, 6, 22.
sēnsim , Adv. (sentio, sensus), nur od. ... ... repente, citato gradu, cursim), sensim sine sensu, allgemach, Cic.: amicitias sensim dissuere (Ggstz. repente praecīdere), Cic.: s. super attollere limen pedes, Plaut ...
procus , ī, m. (proco), der Freier, Hor. u.a.: proci loripedes, tardissumi, Plaut.: pr. formosus, Apul.: übtr., impudentes proci, anmaßende, zudringliche Bewerber, Cic. Brut. 330. – / Genet. Plur. ...
Buchempfehlung
Am Heiligen Abend des Jahres 820 führt eine Verschwörung am Hofe zu Konstantinopel zur Ermordung Kaiser Leos des Armeniers. Gryphius schildert in seinem dramatischen Erstling wie Michael Balbus, einst Vertrauter Leos, sich auf den Kaiserthron erhebt.
98 Seiten, 5.80 Euro