2. quis , qua od. quae, quid, Pronom. indef ... ... nach si, nisi, nam, ne etc., I) subst.: potest quis, cum divinationem habeat, errare aliquando, Cic.: si quis quid rumore acceperit, uti ad magistratum ...
rēctē , Adv. (rectus), I) gerade, a) ... ... vitiose c.), Cic.: u. so Epicurus recte (folgerichtig) non dubitabat divinationem tollere, Cic. – non r. dicere od. loqui alci, nicht ...
ab-dūco , dūxī, ductum, ere (gotisch af-tiuhan), ... ... – b) (philos. t.t.) trennen, absondern, a coniecturis divinationem, Cic. de div. 2, 13. – c) von irgend einer ...
cōn-firmo , āvī, ātum, āre, befestigen, I) ... ... , diluere, infirmare), rem, Cic. u. Caes.: dicta eorum, Ascon.: divinationem, Cic.: locum etiam atque etiam, Cic. – nostra argumentis et rationibus c ...