adūlo , āvī, ātum, āre, an etw. ... ... . Lat. 1367 M.: im Passiv, adulati erant ab amicis et adhortati, Cass. Hemin. b. Prisc. ... ... nos Objekt). – b) prägn., schmeichelnd anreden, sic adulant mit folg. dir. ...
dulce , Adv. (dulcis), süß, angenehm, d. sonare, Tibull.: d. canere, Hor.: d. loqui, Hor.: Compar. u. Superl., s. dulciter.
dulco , āvī, ātum, āre (dulcis), versüßen, Sidon. epist. 5, 4, 2 u. carm. 2, 106.
dulus , ī, m., s. 1. dolus /.
Edūla , s. Edūca.
... (Ggstz. c. sicci), Plin.: dulcior uvā maturā, Ov.: dulcissimus panis, Plin.: sapor d., Hor. ... ... , in Anreden, dulcis amice, Hor.: dulcissime frater, Cic.: u. absol., ... ... . – / Abl. Sing. gew. dulci; doch dulce bei Apic. 4, ...
adūlor , ātus sum, ārī (ad u. *ulor, ... ... : absol., canes adulantes, Gell. 5, 14, 12: ferae adulantes, Ov. met. 14 ... ... alci velut destinato sibi regi, Iustin.: absol., aperte adulans, Cic.: adulandi libido, Tac.: adulantia verba, höfische Schmeichelworte, Plin. pan.
edūlis , e (edo, edi), eßbar, Hor. sat. 2, 4, 43; vgl. Gloss. ›edulis, βρώσιμος‹. – Plur. subst., edūlia, ium, n., eßbare Dinge, Eßwaren, Afran. com. fr., ...
duella , ae, f. (duo), zwei sextulae, d.i. der dritte Teil einer uncia, Auct. de asse § 15 (Metrol. Scriptt. p. 74, 21 u. 24 H.). Auct. carm. de pond. 23 (p. ...
Īdūlis , e (Idus), zu den Iden gehörig, ovis, das an den Iden dem Jupiter geopfert wurde, Macr. sat. 1, 15. § 16. Paul. ex Fest. 104, 17 (vgl. Ov. fast. 1, 56).
dulcor , ōris, m. (dulcis), die Süße, Süßigkeit, Tert. adv. Marc. 3, 5. Hieron. epist. 108, 12. Vulg. Sirach 11, 23.
dūlicē , Adv. (δουλικῶς), wie ein dreister Sklave, Plaut. mil. 213.
ē-dulco , āre, süß machen, versüßen, vitam, Mat. fr. 3 M. (v. Gell. 15, 25, 2).
dulcia , s. dulcis(no. I, 1, b, β) u. dulcium.
1. Edūlia , s. Edūca.
2. edūlia , s. edūlis.
dulcēdo , inis, f. (dulcis), die Süßigkeit, ... ... Ov.: radix amara cum quadam dulcedine, Plin.: in musto sola dulcedo est, suavitas nulla, Macr.: ... ... , Cic. – absol., dulcedine laetus, Verg.: cum omnes sensus dulcedine omni quasi perfusi moverentur, ...
... in nachaug. Prosa auch adj. adulter , Rückbildung aus adultero), era, erum, I) Subst.: ... ... adultera, v. der Helena, Hor.: arte adulterae, Tac.: adulterum cum adultera deprehendere, Sen. rhet. – v. Tieren, ...
adultus , a, um, PAdj. m. Compar. ... ... vorgerückt, puer aetate adultā, im vorgerückten Knabenalter, ziemlich erwachsen, Cic.: nox, Tac. ... ... Hochsommer (Ggstz. nova u. praeceps), Sall. fr.: aestate iam adultā, schon weit in ...
dulcium , iī, n. (dulcis) = πλακοῦς, (Gloss.), süßes ... ... Schol. Iuven. 3, 188: Plur., dulcia, ōrum, n., Lampr. Heliog. 27, 3 (wo Abl. dulciis) u. 32, 4. Vopisc. Tac. 6, 5 ...
Buchempfehlung
»Es giebet viel Leute/ welche die deutsche poesie so hoch erheben/ als ob sie nach allen stücken vollkommen wäre; Hingegen hat es auch andere/ welche sie gantz erniedrigen/ und nichts geschmacktes daran finden/ als die reimen. Beyde sind von ihren vorurtheilen sehr eingenommen. Denn wie sich die ersten um nichts bekümmern/ als was auff ihrem eignen miste gewachsen: Also verachten die andern alles/ was nicht seinen ursprung aus Franckreich hat. Summa: es gehet ihnen/ wie den kleidernarren/ deren etliche alles alte/die andern alles neue für zierlich halten; ungeachtet sie selbst nicht wissen/ was in einem oder dem andern gutes stecket.« B.N.
162 Seiten, 8.80 Euro