dibrachys , Akk. yn, m. (δίβραχυς, aus zwei kurzen Füßen bestehend), in der Metrik ... ... (VI) 307, 4. – Latinisierte Nbf. dibrachus , ī, m., Cledon. (V) 30, 22.
inter-līdo , līsī, līsum, ere (inter u. laedo), I) aus der Mitte herausstoßen, litteram, Gav. Bass. bei Macr. sat. 2, 14, 3. – II) mitten hineinstoßen, einstoßen, gravem dentem, Paul ...
Atintania , ae, f. (Ἀτιντανία), das zu Mazedonien gerechnete Land der Atintanes (Ἀτιντανες, Thuc.), einer epirotischen, aber in Illyrien am obern Aous wohnhaften Völkerschaft, Liv ...
1. Nymphaeum , ī, n. (Νυμφαιον), ein Vorgebirge u. Hafen Illyriens an der Grenze von Mazedonien, wahrsch. j. Capo di Redeni, Caes. b. c. 3, ...
1. coniector , ātus sum, ārī (Nbf. v. coniecto), a) vermuten, id Macedones coniectati, Auct. itin. Alex. 51 (116). – b) deuten, mit dopp. Acc., qui eum procreatorem coniectantur, Tert. ad ...
medēlifer (medellifer), fera, ferum (medela u. fero), Heilung bringend, tactus, Ven. Fort. vit S. Mart. 1, 362: famen, de Rossi ... ... christ. Vol. II. p. 166. no. 15, 12 (wo jetzt medolifer).
cessīcius , a, um (cedo), zum Überlassen-, zum Zedieren gehörig, c. tutor, dem die Vormundschaft zediert wird, Gaius inst. 1. § 169. Ulp. fragm. 11. § 7: c. tutela, Gaius inst. 1. § 171.
Hērāclēum , ēi, n. (Ἡράκλειον), Stadt in Mazedonien, an der Grenze Thessaliens, zwischen Dium u. Tempe, Liv. 44, 2 sqq.
ambestrīx , īcis, f. (ambedo), die Auffresserin, novi ego illas ambestrices: corbitam cibi comesse possunt, Plaut. Cas. 778: ursae hominum ambestrices, Amm. 29, 3, 9.
multotiēs , Adv. (multus), vielmals, oft, Iustinian. ... ... novell. 125. Augustin. c. Faust. 29, 1 u.a. Eccl. Cledon. art. rhet. p. 590, 14 H.
comestūra , ae, f. (1. comedo), das Aufzehren, der Verbrauch, Augustin. serm. 36, 5 u. 46, 16 u.a. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 40).
ostraciās , ae, m. (ὀστρακίας), ein Halbedelstein, wahrsch. ein Hornstein od. Chalzedon, Plin. 37, 177.
abscessio , ōnis, f. (abscedo), das Abgehen, Zurückweichen (Ggstz. accessio), Cic. Tim. 44. Tert. de res. carn. 24 u.a. Eccl.
impedātio , ōnis, f. (impedo), das Bepfählen, das Stützen (der Weinstöcke) durch Pfähle, Colum. 4, 13 in.
Alcidēmos , ī, f. (Ἀλκίδημος), Beiname der Minerva in Mazedonien, Liv. 42, 51, 2.
2. fabricius , a, um (faber; vgl. Anecd. Helv. 68, 2), im Rauche gedörrt, uvae, Th. Prisc. 2, 12 (vgl. fabrilis no. b).
accessito , āvī, āre (Frequent. v. accedo), fort u. fort herzukommen, Cato orig. 1. fr. 20 ed. Iord.
ambecīsus , ūs, m. (ambe u. caedo), das Umschneiden, Beschneiden ringsum, Varr. LL. 7, 43.
līgnicīda , ae, m. (lignum u. caedo), der Holzhauer, ungebr. nach Varro LL. 8, 62.
caudifico , āre, (caudex u. facio), zu einem Buche gestalten, Cledon. gramm. (V) 9, 15 K.
Buchempfehlung
Zwei satirische Erzählungen über menschliche Schwächen.
76 Seiten, 5.80 Euro