1. inerrāns , antis (in u. erro), nicht irrend, stellae eae, quae inerrantes vocantur, Fixsterne, Cic. de nat. deor. 2, 54: u. so stellae inerrantes, ibid. § 55: stellae vel inerrantes vel ...
2. inerrāns , antis, Partic. v. inerro, w. s.
era ( nicht hera), ae, f. (erus), I) ... ... . die Tochter vom Hause, Plaut. truc. 796 u. 797: era errans mea, v. d. Medea, Enn. fr. scen. 253. – ...
1. latito , āvī, āre (Intens. v. lateo), ... ... verborgen, versteckt, a) im allg.: α) v. Pers., errans, latitans, Hirt. b. G.: extrahitur domo latitans Oppianicus a Manlio, Cic ...
... bin ungewiß, im Zweifel, Plaut.: sententia errans et vaga, schwankende u. ungewisse (Ggstz. stabilis certaque), Cic. ... ... irren, 1) im allg., sich verirren, natura errans in alienos fetus, Liv. 31, 12, 8. – 2) ...