1. falso , āvi, ātum, āre (falsus), verfälschen, pondera aut mensuras, Modestin. dig. 48, 10 ... ... . Rufin. 3, 4 sq. – Partiz. subst., ne falsata sequerentur, Sulp. Sev. dial. 1, 6, ...
falsē , Adv. (falsus), falsch, fälschlich, Sisenna fr. bei Charis. 199, 30. Cic. de inv. 2, 36. Cassiod. in psalm. 63, 10. – Superl. b. Augustin. conf. 10, 13. ...
2. falsō , Adv. s. falsusno. I, 2.
... übh.: Caesaris commentarii, Cic.: falsi vitiatique commentarii, Vell.: falsae litterae, Cic.: litterae falsae et a scriba vitiatae, ... ... .: ex falsis verum effici non potest, Cic.: falsum iurare, falsch schwören, Cic. u. Ov.: falsa iurare, Ov.: dah. falsō, adv., falsch ...
falsim , Adv. (falsus) = ψευδῶς, Gloss. II, 480, 27.
falsitās , ātis, f. (falsus), die Falschheit, Unwahrheit einer Sache, schedularum, Hieron. ... ... 3, 5. – u. meton. = die Unwahrheit, Fälschung (als Sache), Lact. 5, 3, 23 ( ...
falsātio , ōnis, f. (falso, āre), die Verfälschung, Hieron. c. Rufin. 2, 18 = tom. 2. p. 461, 1 M. Interpr. Iren. 1, 20, 1 u. 4, 33, 8.
falsātor , ōris, m. (falso), der Fälscher, absol., Augustin. serm. 84, 1: m. Genet., schedularum tuarum, Hieron. c. Rufin. 3, 26 in.
falsārius , a, um (falsus), zum Fälschen geeignet, fälschend, Rufin. apol. ... ... iī, m., der Verfälscher, Fälscher, a) im allg.: tu, si verum supprimis, falsarius agnosceris; si falsa confingis, mendax esse videris, Cato or. fr ...
falsidicus , a, um (falsus u. dico) = ψευδολόγος (Gloss.), trügerisch ( lügnerisch ) redend, lügenhaft, lügnerisch, homo, Plaut. u. Eccl.: mater, Acc. fr.: vates, Lügenprophet, Auson.: ...
īn-falsātus , a, um (in u. falso), verfälscht, Augustin. c. Faust. 13, 4 extr. u.a.
falsimōnia , ae, f. (falsus), der Betrug, falsi falsimoniis, Plaut. Bacch. 541.
falsilocus , s. falsiloquus.
falsiloquus (falsilocus), a, um (falsus u. loquor), trügerisch ( lügnerisch ) ... ... anim. 2, 11 in.: m. Genet., quarum rerum te falsilocum mihi esse nolo, doch wünsche ich, daß du dabei nicht lügest, ...
falsiloquāx , ācis (falsus u. loquax), trügerisch ( lügnerisch ) redend, lügenhaft, Ven. Fort. vit. S. Martin. 1, 101. Vgl. Gloss. IV, 236, 49 u. ö.
falsiparēns , entis, m. (falsus u. parens), einen erdichteten Vater habend, Catull. 68, 112.
falsiloquium , iī, n. (falsiloquus), die Lüge, Augustin. lib. retract. prooem. extr.
falsificātus , a, um (falsus u. facio), verfälscht, Prud. ham. 549.
falsidicentia , ae, f. (falsus u. dico), die trügerische ( lügnerische ) Sprache, die Lügenhaftigkeit (Ggstz. veridicentia), Iul. Val. 2, 1. p. 67, 1 K.
paracharagma , atis, n. (παραχάραγμα), falsche Münze, übtr. falsches Gepräge, falscher Stempel, Cassian. coll. 1, 22 u. 2, 22.
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro