amputātio , ōnis, f. (amputo), das Abschneiden, sarmentorum (Ggstz. immissio), Cic. de sen. 53: linguae, Val. Max. 3, 3. ext. 4: membrorum, Augustin. de civ. dei 19, 4, 2: capitis, ...
reputātio , ōnis, f. (reputo), I) die Berechnung, Anrechnung, im Sing. u. Plur., ICt. – II) die Erwägung, Betrachtung, misera, der unselige Gedanke, Plin. pan.: veterum novorumque morum, Tac.
1. imputātus , a, um (in u. puto, reinigen, beschneiden), unbeschnitten, buxus, Plin. 17, 163: vinea (Weinstöcke), Hor. epod. 16, 44.
imputātor , ōris, m. (imputo), der Anrechner, von dem, der sich viel darauf einbildet, daß er andern Gutes tut, Sen. de ben. 2, 17, 6.
*fūtio , īre (futum = fusum, Supin. von fundo, wov. auch futis, futo u.a.), wov. effutio (w. vgl.), Prisc. 4, 25.
refūtātus , Abl. ū, m. (refuto), die Widerlegung, ancipiti refutatu convincere falsum, Lucr. 3, 523.
imputātio , ōnis, f. (imputo), die Anrechnung, Berechnung, Callistr. dig. 35, 1, 82: Plur., Dig. 35, 1, 80.
refūtātio , ōnis, f. (refuto), die Widerlegung, Cic. top. 93. Quint. 5, 13, 1 u.a.
refūtātor , ōris, m. (refuto), der Widerleger, Arnob. 1, 32.
putātīvus , a, um (puto), vermeintlich, scheinbar, Eccl.
2. imputātus , a, um, Partic. v. imputo, w. s.
computātio , ōnis, f. (computo), das Zusammenrechnen, die Berechnung, a) übh.: pretii, ICt.: annus prius sine aliqua computatione confusus, Eutr.: minores summas et dissidentes computatio una comprehendit, Sen.: quae mensura Romanā computatione efficit ...
disputātio , ōnis, f. (disputo), I) die Berechnung, Col. 5, 1. § 13. – II) die Unterredung mit Gründen über eine streitige Materie, die Abhandlung, Untersuchung, Erörterung, Cic. u.a.: ...
disputātor , ōris, m. (disputo), der Disputierer, Denker (sofern er seine Gedanken ausspricht u. mit Gründen unterstützt), Cic. de off. 1, 3. Cassiod. var. 2, 3, 4: dah. der Verfechter einer ...
supputātio , ōnis, f. (supputo), die Ausrechnung, Berechnung, frugum, Vulg. Levit. 25, 15: temporum, Augustin. de civ. dei 18, 36: stadiorum, Mart. Cap. 6. § 600: Plur., Arnob. 2, 71. – ...
cōnfūtātio , ōnis, f. (confuto), die Widerlegung (Ggstz. confirmatio), Cornif. rhet. 1, 4 u. 18: c. falsi (Ggstz. veri astructio), Cl. Mam. de stat. anim. 3, 14, 2.
amputātrīx , īcis, f. (amputo), die Beschneiderin, bildl., vitiorum, Ambros. de Iob et David 4, 3, 2.
supputātor , ōris, m. (supputo), der Rechner, Rechenmeister, Firm. math. 5, 8 u. 6, 26 u. Eccl.
computātor , ōris, m. (computo), der Berechner, diligentissimi computatores, Sen. ep. 87, 5.
cōnfūtātor , ōris, m. (confuto), der Widerleger, Hieron. vir. ill. 33.