sarcio , sarsī, sartum, īre (Wz. sark, ... ... recht wiederhergestellte Freundschaft, Hor. – / Perf. sarcii, wov. sarciit, Paul. dig. 39, 2, 22: sarcivi, Prob. cath. (IV) 35, 34 (ohne ...
farcio , farsī, fartum, īre (φράγ-ν ... ... : quemadmodum non impleat ventrem, sed farciat, Sen. ep. 119, 14. – c) Geflügel stopfen ... ... et anseres, Cato: palumbes, Varro. – Partic. subst. farcientes, Col. 8, 7, 4. – B) übtr., ...
arcīon , ī, n. (ἄρκειον), die rein lat. persolata (s. d.) genannte Pflanze, Plin. 25, 113.
... sarcina chartae, Hor.: sarcinae ingenti cervices supponere, Sen.: sarcinam constringere, Plaut.: sarcinam ferre ... ... einen Haufen), Liv.: sarcinas contrahere (schnüren), Sen.: sarcinas proicere, Caes.: legionem ... ... celerrime abicere cupiens, Val. Max.: magisterii illius sarcinam deponere, Augustin.: sarcinā divitiarum praegravatus, Hieron. ...
... aqua, vom Könige Ankus Marcius, hernach von Q. Marcius Rex nach Rom geleitet, Plin. ... ... 27. – Dav. Marciānus , a, um, marcianisch, foedus, von L. ... ... Marcius, Liv. – u. Marciānē , Adv., marcianisch, Prisc. de accent. § 47 ...
... u.a. – Dav.: 1) Marciōnēnsis , e, marcionensisch, Tert. de praescr. ... ... . ham. 129. – 3) Marciōnītae u. Marciōnistae , ārum, m., die Anhänger des Marcion, Marcioniten od. Marcionisten, Form -itae ...
Barcino , ōnis, f., Stadt der Laletaner im tarrakon. Hispanien, j ... ... Auson. ep. 25, 89 p. 193 Schenkl. – Dav. Barcinōnēnsis , e, barcinonensisch, muria, Auson. ep. 21, 1. p. 181 Schenkl. ...
farcino , āre (farcio), vollstopfen, übtr., Mart. Cap. 9. § 998. Cassiod. hist. eccl. 9, 3. – Dep. Nbf. farcinor, Eugraph. Ter. Andr. 4, 4, 30. p. 207, 4 ...
arcifer , ferī, m. (arcus u. fero), der Bogenträger, Bogenschütze, ›arcifer, τοξοφόρος‹, Gloss. II, 457, 15.
Larcius , a, um (urspr. etrusk. Larth), Name einer röm. gens, aus der bes. bekannt der erste röm. Diktator T. Larcius Flavus, Cic. de rep. 2, 56. Liv. 2, 18, 5 ...
sarcion , iī, n. (σαρκίον, ein Stückchen Fleisch), ein Fehler an den Smaragden, Plin. 37, 73.
arcīvus , a, um (arceo) = κωλυτικός, zum Verhindern geeignet, Gloss. II, 357, 32.
arcirma , ae, f., viell. verderbt aus arcera, w. s., Paul. ex Fest. 15, 11.
exarcio , s. ex-sarcio.
īn-farcio (īn-fercio), farsī (fersī), farsum (fersum) u. fartum ... ... – / Vulg. Perf.-Formen, inferciverit, Itin. Alex. 53 (102): infarciverat u. inferciverat, Porphyr. Hor. sat. 1, 8, 39. – ...
marcidus , a, um (marceo), I) welk, morsch ... ... et somno, Sen. rhet.: somno aut libidinosis vigiliis marcidus, Tac.: alii principes marcidi somno, alii pervigiles et insomnes, Plin. pan.: senectus, Val. Max.: oculi libidine marcidi, verbuhlte, Apul.
parcitās , ātis, f. (parcus), I) die Sparsamkeit, ciborum ... ... , 26, 1. P. Syri sent. app. 229 R. 2 : privata parcitas (Ggstz. liberalitates publicae), Cassiod. var. 2, 2, 4. – ...
re-sarcio , sarsī, sartum, īre, wieder flicken, -ausbessern, wiederherstellen, ... ... detrimentum, Caes.: damnum, Suet.: quaestum, Colum. – / Ungew. Perf. resarcierit, Iustin. inst. 4, 8, 3 Kr.
Mārcipōr , ōris, m. = Marci puer, des Markus Bursche (Sklave), Fest. p ... ... Satire Varros, Varro sat. Men. 269 (sqq.) lemm. – Plur., Marcipores Luciporesve, Plin. 33, 26.
ex-sarcio (exsercio, exarcio, exercio), (s) artūrus, īre, ausflicken, ausbessern, Paul. ex Fest. 81, 7. – übtr., wieder ersetzen, opere rustico faciundo facile sumptum suum (v. Sklaven), Ter. heaut. 143: ...
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro