ampliātor , ōris, m. (amplio), der Mehrer, civium, Inscr. numm. b. Eckhel doctr. numm. vet. 3, 12: populi, Augustin. serm. 109, 2.
cruciātor , ōris, m. (crucio), der Quäler, Peiniger, Arnob. 1, 40 extr. Firm. math. 3, 11, 8. p. 177, 28 Kr. u. Sk.
Briniātēs , ium, m., ligur. Völkerschaft südl. vom obern Po, im Montferrat, beim j. Brignolo, Liv. 41, 19, 1.
chȳmiātus , a, um (χυμίον), saftig, flüssig, ammoniacum, Plin. Val. 2, 18.
cruciātio , ōnis, f. (crucio), die Kreuzigung, Eccl.; übtr., Qual, Plage, Heimsuchung, Eccl.
Ambiliatī , ōrum, m., kleine gallische Völkerschaft an der Samara (Somme), Caes. b.G. 3, 9, 10.
belliātus , a, um (bellus), gar hübsch, Plaud. rud. 463. Vgl. Studemund im Hermes 1, 302.
Celeïātēs , ium, m., ein ligurischer Stamm, südl. vom Po, im Montferrat, Liv. 32, 29, 7.
breviātim , Adv. (brevio), in abgekürzter Weise, kurz, Isid. de off. eccl. 2, 23, 5.
aporiātio , ōnis, f. (aporior), die Verlegenheit, Tert. adv. haer. 49.
breviātio , ōnis, f. (brevio), die Abkürzung, Augustin. ep. 199, 20.
cūriātius , s. cūriātus.
Asiāticus , s. 1. Asia.
calciātor , s. calceātor.
calciātus , s. calceātus.
archiater , s. archiatros.
auxiliātor , ōris, m. (auxilior), der Helfer, Beistand, Retter (σωτήρ), absol., Tac. ann. 6, 37. Petr. poët. 89. v. 49. Auson. perioch. Iliad. 9 u. 13 15. ...
archiatros (- trus ) u. gew. archiater , trī, m. (ἀρχίατρο ... ... erster Arzt am Kaiserhofe u. sonstwo, Oberarzt, Leibarzt, Archiater, Cod. Theod. 13, 3, ...
comitiātus , ūs, m. (comitia), die förmliche ... ... Gell. 13, 16, 1 (13, 15, 8): u. comitiatus maximus, die höchste V., die Zonturiatkomitien, XII tabb. bei Cic. de legg. 3, 11.
auxiliātus , ūs, m. (auxilior), die Hilfeleistung, Lucr. 5, 1038: auxiliatibus plenus novis, *Arnob. 1, 44. p. 29, 17 R. (nach Zinks Verbesserung).