brachiātus , a, um (brachium; vgl. Prisc. 8, 91), in die Breite gezogen (Ggstz. capitatus, in die Höhe gezogen), vineae, Col. 5, 5, 9: arbor, Plin. 16, 123.
decuriātus , ūs, m. (decuriare), die Einteilung (der Legionssoldaten) in Dekurien, ad decuriatum aut centuriatum convenire, Liv. 22, 38, 3.
auxiliātio , ōnis, f. (auxilior), die Hilfeleistung, Hilfe, Ambros. in psalm. 61, 17. Cassiod. in psalm. 26, 4. Non. 385, 5.
Attidiātēs , ium, m., Stadtgemeinde in Umbrien, j. Attigio mit Ruinen, Plin. 3, 113. Corp. inscr. Lat. 11, 5718.
decuriātio , ōnis, f. (decuriare), die Abteilung nach Dekurien, tribulium, Cic. Planc. 45.
dēliciātus , a, um (2. delicia), mit einer Wasserrinne versehen, tectum, Paul. ex Fest. 73, 2.
archiatria , ae, f., die Würde eines Oberarztes, Cod. Theod. 13, 3, 8. § 2.
Autariātae , ārum, m., eine illyrische Völkerschaft, Iustin. 15, 2, 1.
carfiathum , ī, n., eine vorzügliche Art Weihrauch, Plin. 12, 60.
dathiathum , ī, n., eine rötliche Art Weihrauch, Plin. 12, 60.
decuriātim , Adv. (decuria), dekurienweise, nach Charis. 185, 27.
affīliātio , ōnis, f. = adoptio, Gloss. IV, 303, 56.
collīniātē , Adv., s. collīneātē.
Antiātīnus , s. Antium.
dēnūntiātio , ōnis, f. (denuntio), die Ankündigung, ... ... des Angebers vor Gericht, accusatorum denuntiationes, Suet. Aug. 66, 2. – β) den. testimonii, ... ... 36 u. ICt. – c) die Verordnung, contra denuntiationem senatus occīdi, Liv. ...
conciliātio , ōnis, f. (concilio), das Zusammenbringen, ... ... conciliatione et societate coniuncti (di), Cic.: communem totius generis hominum conciliationem et consociationem colere, Cic. – b) die innere Einigung, ... ... für etw., quae aut conciliationis causā leniter aut permotionis vehementer aguntur, Cic. – als rhet. ...
calumniātor , ōris, m. (calumnior), der Ränkeschmied, ... ... et c., Mart.: Epidius c., Suet.: calumniatorem apponere, Cic.: scriptum sequi calumniatoris esse; boni iudicis, voluntatem scriptoris auctoritatemque defendere, Cic.: litem sibi inferri aegerrime calumniator patitur, Sen. – Plur., Augustin. ep. 17 ...
diatessaron (διὰ τεσσάρων), a) t. t. der Musik, ... ... , 8. Mart. Cap. 2 § 107. Fulg. myth. 3, 9: diatessaron cantilena (Akkord), Chalcid. Tim. 45. – b) t. t. ...
caesariātus , a, um (caesaries; vgl. Paul. ex ... ... wird, Plaut. mil. 768: Numidae equis caesariati, mit dem Pferdeschweife am Helm geschmückt, Tert. de pall. 4. – II) übtr., viridantibus comis (= foliis) caesariata terra, bebuschte, ...
cōnsociātio , ōnis, f. (consocio), die soziale ... ... , Cic. de off. 1, 100: communis totius generis hominum conciliatio et consociatio, ibid. 1, 149: communitas consociatioque humana, ibid. 1, 157: c. gentis eius, Liv. ...
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro