cōnor , ātus sum, ārī, I) den Ansatz-, den Anlauf nehmen, sich körperlich anstrengen, dum moliuntur (mulieres), dum conantur, annus est, Ter. heaut. 240: conari manibus pedibus noctesque et dies, Ter. Andr. 676: c. alci obviam, ...
... sonores melici, Lucr.: strepitus tumultuosi sonores, Sall. fr.: saeva sonoribus arma, Verg.: sonores barbarorum et inanes ... ... , das Gellen, Tac.: multorum animalium immeditati sonores, Apul.: tubaram sonores, Nazar. pan.: fragores nubium et sonores procellarum, Fronto.
tonor , ōris, m. (τονίζω), die Betonung einer Silbe, Quint. 1, 5, 22.
honor , s. honōs.
honōro , āvī, ātum, āre (honor), I) ehren, Ehre erweisen ... ... , Vell.: alqm dignis muneribus, Aur. Vict.: certantium quemque, Suet.: legato honorari, ein Legat bekommen, ICt. – B) verherrlichen, zieren, ... ... Petron. – / Depon. Nbf. honōror , ātus sum, ārī, Solin. 1, 123 ...
sonōrē , Adv. (sonorus), schallend, tönend, Gell. 4, 20, 8.
sonōrus , a, um (sonor), schallend, klingend, ertönend, rauschend, ... ... entsetzliches, durchdringendes Gebrüll (des Löwen), Gell. – Compar., rationabilius est sonoriusque m. folg. Acc. u. Infin., Prisc. 2, ... ... / Nbf. nach der 3. Dekl., sonores versus (= στίχοι ηχητικοί), Diom. 498, 26 u ...
honōrus , a, um (honor), I) Ehre bringend, ansehnlich, ehrenvoll, Ov. u. Tac. – II) ansehnlich, edel, Stat. Theb. 5, 40.
annōnor , ārī (annona), Proviant sammeln, furagieren, Capitol. Gord. 29, 2.
obsōnor , s. 1. obsōno /.
... , ae, m., der Honoriade (= Sohn des Honorius), Claud. nupt. Honor. et Mar. 341. – B) Honōriānus , a, um, honorianisch, des Honorius, thermae, Cod. Theod. ... ... , 1, 50. – C) Honōrias , adis, f., honoriadisch, sorores, Töchter des ...
honōrāte , Adv. (honoratus), mit Ehren, auf ehrenvolle Weise, Vell. 2, 129, ... ... . Tac. hist. 4. 63 N. (wo Halm u. Heräus honoratā custodiā habuerant). – Compar., Iustin. 5, 4, 13. Val. ...
caupōnor , ātus sum, ārī (caupo), mit etw. schachern, Schacher treiben, bellum, um den Kr. kleinlich feilschen (= gegen Gold zu erkaufen suchen), Enn. ann. 201: verbum dei, Vulg. 2. Corinth. 2, 17: verbum ...
sermōnor , āri (sermo) = sermocinor, Gell. 17, 2, 17. – Nbf. sermōno, āre, Corp. inscr. Lat. 1, 818. col. 1. lin. 3 u. 6.
de-honōro , āvi, ātum, āre, entehren, mißachten, Oros. 2, 2. § 9 Z. u.a. Spät.
inhonōro , āre (inhonorus), entehren, verunehren, Eccl. (vgl. Rönsch Itala p. 194).
cōciōnor , ārī ( cocio), mäkeln, Ps. Quint. decl. 12, 21 zw.
per-cōnor , ārī, eine Unternehmung ausführen, Sen. ep. 95, 46.
inhonōrē , Adv. (inhonorus), ehrlos, Cassiod. var. 6, 18, 3.
ex-honōro , āvī, ātum, āre, entehren, Eccl.
Buchempfehlung
Nach 25-jähriger Verbannung hofft der gealterte Casanova, in seine Heimatstadt Venedig zurückkehren zu dürfen. Während er auf Nachricht wartet lebt er im Hause eines alten Freundes, der drei Töchter hat... Aber ganz so einfach ist es dann doch nicht.
82 Seiten, 3.80 Euro