convīcior , ātus sum, ārī (convicium), jmdm. laute Vorwürfe machen, jmd. schelten, schmähen, lästern, Varro, Liv. u.a.: alci, Quint.
lēvicutis , e (lēvis u. cutis), glatthäutig (Ggstz. squamicutis), Ps. Cypr. Sodom 143 H.
Clīvicola , ae, f., die Göttin der Auf- u. Abgänge an den Hügeln Roms, Tert. adv. nat. 2, 15.
fluvicola , ae, m. (fluvius u. colo), ein an einem Flusse Wohnender, Gloss. V, 501, 27; 569, 29.
ad-invicem , wechselsweise, gegenseitig, Eccl.
cuviculum , ī, n., s. cubiculum /.
aquicelus , ī, m., s. ravicelus.
Aequīcolī , s. Aequī.
ab-invicem , Adv., s. invicem.
cuicuimodī , archaist. quoiquoimodī (= cuius-cuiusmodi, v. quisquis u. modus), von welcher Beschaffenheit immer, wie immer beschaffen, malus, bonus qu., Plaut. Bacch. 400: c. est, Cic.: c. sunt, Cic. Vgl. ...
breviculus , a, um (Demin. v. brevis), etwas kurz, -klein, I) eig.: homo, Plaut. merc. 639: coturnicum pinnae, Fronto de eloqu. 1. p. 146, 16 N.: grabatulus, Apul. met. 1, 11. ...
cervīcōsus , a, um (cervix), halsstarrig, Eccl.; vgl. Gloss. ›cervicosus, αυχένιος‹.
con-vīcānus , ī, m., aus demselben Dorfe gebürtig, Dorfnachbar, Corp. inscr. Lat. 3, 12336 u. ö. Cod. Theod. 11, 24, 6. § 1.
clāvicātus , a, um (clavus), durch (eingeschlagene) Nägel bezeichnet, Gromat. vet. 44, 18 u.a.
clāviculus , ī, m. (Demin. v. clavus), eine nagelförmige Geschwulst, Placit. de medic. 15, 3.
anguicomus , a, um (anguis u. coma), schlangenhaarig, Gorgo, Ov. met. 4, 699. Stat. Theb. 1, 544: sorores, Stat. Theb. 12, 647.
bovicīdium , ī, n. (bos u. caedo), das Schlachten der Rinder, factis bovicidiis, Solin. 1. § 10.
anguiculus , ī, m. (Demin. v. anguis), die kleine Schlange, Cic. de fin. 5, 42.
cervīcātus , a, um (cervix), halsstarrig, Eccl.
Dīviciācus , ī, m., s. Dīvitiācus.