plastēs , ae, m. (πλάστης ... ... ibid. 7, 30: velut plastes (Töpfer, Hafner) conculcans humum, Vulg. Isai. 41, 25. – Plur., Vell. 1, 17 ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... aliud palam, aliud agere secreto, Plin. ep. – γ) unpers.: ad nummum convenit, es trifft auf den Heller, Cic. – videte nunc illum ...
com-mitto , mīsī, missum, ere, zusammenlassen, zusammenbringen, ... ... sit litteris commissa, Cic.): (alci) consilia, Cic.: alci fortunas suas, Ter.: summum imperium potestatemque alci, Nep.: (alci) custodiam pecuniae, Curt.: alci rem publicam ...
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... Stimmung, magnum et acerbum dolorem, Cic.: alci misericordiam, Cic.: miserationem, Quint.: summum odium in alqm (v. einem Umstande), Cic.: invidiam, Cic.: invidiam ...
prō-mitto , mīsī, missum, ere, vorwärts-, vor-, hervorgehen ... ... Plin. ep.: alci nummos, Val. Max., ducentos nummos, Plaut.: quinque milia nummûm in alimenta ingenuorum ingenuarumque, Plin. ep.: alci (virgini) nuptias, Sen. ...
auxilium , ī, n. (augeo), der Zuwachs, um etw. ... ... der Helfer (Ggstz. exitium, Plaut. rud. prol. 68), summum aux. omnium gentium (v. Konsul), Cic.: aux. Romanum (der ...
conclūdo , clūsi, clūsum, ere (con u. cludo = ... ... , Cic. – m. folg. Acc. u. Infin., deinde concludebas summum malum esse dolorem, Cic.: quattuor sunt capita, quae concludant (zu dem ...
imperium , iī, n. (impero), I) der Befehl ... ... der Oberbefehl, die Befehlshaberstelle, das Kommando, summum imperium, Cic.: summa imperii, Cic. u. Nep.: maritimum, Oberbefehl ...
per-cutio , cussi, cussum, ere (per u. quatio), ... ... als t. t. der Münzer, schlagen = prägen, nummum, Suet.: monetam, Vopisc.: übtr., omnia facta dictaque tua inter se ...
īn-stituo , tuī, tūtum, ere (in u. statuo), ... ... u. so ibid. 5, 30 u. georg. 1, 148): amphora fumum bibere instituta consule Tullo, ein Krug, den man gleichs. den Rauch zu ...
posterus , a, um, Compar. posterior, Superl. postrēmus u. ... ... letzte, a) übh.: spes, Apul. – subst., postumum, ī, n., das Letzte, Tert. – b) ...
dēbilito , āvī, ātum, āre (debilis), geschwächt-, gelähmt-, ... ... animos aut cadere non patitur, Cic.: hunc cum afflictum, debilitatum, maerentem, in summum discrimen adductum viderem, Cic. – m. Abl. wodurch? ...
ē-gredior , gressus sum, gredī (ex u. gradior), ... ... ann. 13, 9 extr. – B) hinaufgehen, -steigen, ad summum montis, Sall.: in altitudinem, Liv.: in vallum, Tac. – II) ...
ex-supero (exupero), āvī, ātum, āre, I) intr.: ... ... überwinden, bewältigen, consilium caecum, Verg.: quod fore paratum est, id summum exsuperat Iovem, übersteigt selbst Jupiters Macht, Cic. poët.
dīrēctus , a, um, PAdi. m. Compar. (v ... ... crates, Caes.: latera, Caes.: locus, Caes.: cornu, Caes.: directa in humum cornua, Mela: (urbs Henna) tota ab omni aditu circumcisa atque directa est ...
suspicor , ātus sum, ārī ( zu suspicio, ere), I) ... ... de illo suspicati sint homines, Brut. in Cic. ep. ad Brut.: summum nefas de uxore, Quint. – mit folg. Acc. u. ...
specimen , inis, n. (specio), I) das Kennzeichen ... ... Thyest. 223: sp. egregium, Sen. Phoen. (Oedipi fr.) 80: sp. summum, Amm. 23, 6, 23: tibi specimen gloriosum arrogaris, wirst dir ...
ac-cumulo (ad-cumulo), āvī, ātum, āre, I) ... ... überreichlich zukommen lassen, -erweisen, -verleihen, alienas res, Liv.: alcis summum honorem, Ov. – b) prägn., überreichlich mit etwas ...
liquēsco , licuī, ere (Inchoat. v. liqueo), I) ... ... werden, sich verflüchtigen, vergehen, liquescit fortuna, Ov., mens, Ov.: incommodum summum est minui et deperire, et, ut proprie dicam, liquescere, Sen. – ...
cōn-stituo , stituī, stitūtum, ere (con u. statuo), ... ... , qui sint in amicitia, Cic.: modum credendi, Cic.: mercedem funeris, Cic.: summum pretium, Cic.: certa pretia, Cic. – poenas capitis, Cic. – ...
Buchempfehlung
Der junge Wiener Maler Albrecht schreibt im Sommer 1834 neunzehn Briefe an seinen Freund Titus, die er mit den Namen von Feldblumen überschreibt und darin überschwänglich von seiner Liebe zu Angela schwärmt. Bis er diese in den Armen eines anderen findet.
90 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro