Īdomen eu s , eī, Akk. ea, m. (Ἰδομενευς), Deukalions Sohn, König auf Kreta, Enkel des Minos, Verg. Aen. 3, 122 (wo Akk.); 3, 401. Ov. met. 13, ...
Mērionēs , ae, m. (Μηριόνης), ein Kreter, Waffenfreund u. Wagenlenker des Idomeneus, einer der tapfersten Helden vor Troja, Hor. carm. 1, 6, 15 u. 15, 26. Ov. met. 13, ...