singulāris , e (singuli), zum einzelnen gehörig, I) ... ... solivagum genus hoc, Cic.: s. homo, Caes.: s. homoprivatus, Cic.: ubi aliquos singulares ex navi egredi conspexerant, Caes.: hircus, qui s. natus sit, ...
prae-iūdico , āvī, ātum, āre, über etwas ein ... ... I) eig.: a) als gerichtl. t. t.: pr. de aliquo maiore maleficio, Cic. de inv. 1, 60; u. so Cic ...
vēlāmentum , ī, n. (velum), die Hülle, Bedeckung ... ... 6, 1 (6), 38. – b) bildl.: quaerentes libidinibus suis patrocinium aliquod ac velamentum (einen Deckmantel), Sen. de vit. beat. 12, 4 ...
mūnusculum , ī, n. (Demin. v. munus), ein ... ... , Suet.: deformia (entehrende) Pyrrhi, Val. Max.: non audes aliquod dare mihi munusculum, Plaut.: alci mittere munusculum levidense crasso filo, eine Rede ...
attribūtio (adtribūtio), ōnis, f. (attribuo), I) (v. ... ... die Assignation, de attributione conficies, Cic.: maxime autem me angit ratio reliquorum meorum (Berechnung meiner Rückstände), quae, quamquam explicata sunt, tamen, et ...
perspicuus , a, um (perspicio), I) durchsichtig, hell, liquor aquae, Ov.: sal maxime p., Plin.: gemma, Plin.: nives, Stat.: adultera tenui veste perspicua, Sen. contr. 2, 15 extr. – II) übtr.: a) ...
reliquātio , ōnis, f. (reliquor), I) der noch rückständige Rest, der Rückstand, Paul. dig. 26, 7, 44. § 1: übtr., aetatis, Tert. de anim. 56. – II) eine zurückgelassene Abteilung ...
congelātio , ōnis, f. (congelo), das völlige Gefrieren, liquoris, Plin. 31, 33: nix (nihil aliud est quam) in pruina pendens congelatio (gefrorene Masse), Sen. nat. qu. 4, 3, 6: Plur., brumae ( ...
reliquātor , ōris, m. (reliquor), der Restant, superioris anni, Paul. dig. 46, 3, 102. § 2: vectigalium, Paul. dig. 39, 4, 9. § 2: decem milium solidorum, Cassiod. var. 5, 6, 1. ...
oblīquātio , ōnis, f. (obliquo), die schräge Richtung, Macr. sat. 7, 1, 22. Chalcid. Tim. 87.
liquābilis , e (liquo), schmelzbar, cera, Apul. apol. 30: saxum (die Salzsäule), Prud. ham. 743.
circum-clūdo , clūsī, clūsum, ere, ringsum einschließen, ... ... circumcludent, Plin. – b) feindlich einschließen, umstellen, umzingeln, cum aliquot cohortibus et equitum turmis Caesaris equites, Auct. b. Hisp.: circumcludi duobus exercitibus ...
con-terminus , a, um, zusammengrenzend, angrenzend, benachbart, ... ... loci iugi, Apul.: aesculus c. caedis, Sil. – mit Abl., lacu aliquo c. locus, Apul. met. 4, 17. – absol., ager ...
in-concinnus , a, um, ungefügig, ungereimt, ungeschickt, ... ... mit Kunst u. Gewandtheit, Hor. ep. 1, 17, 29: qui in aliquo genere inconcinnus et multus est, ungereimt (gegen den Austand) verfährt, Cic ...
aliquīlibet , quaelibet, quodlibet (alius u. quilibet), irgend ... ... causā, Cael. Aur. chron. 1, 4, 70: seu conchylioleguli seu ex aliquolibet corpore mercatores, Cod. Theod. 13, 1, 9.
praestantia , ae, f. (praestans), die Vorzüglichkeit, Vortrefflichkeit, der Vorzug, mentis, Cic.: animantium reliquorum, vor anderen Geschöpfen, Cic.: si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae ...
liquātōrium , iī, n. (liquo), das Seihgefäß, der Durchschlag, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 39, 229.
in-ēliquātus , a, um (in u. eliquo), ununtersucht, Augustin. op. imperf. c. Iulian. 1, 27.
liquāmentum , ī, n. (liquo), die Brühe, Sauce, Veget. mul. 3, 65. Not. Tir. 113, 70.
receptāculum , ī, n. (recepto), Ort zur Aufnahme eines Ggstds ... ... Behälter, r. cibi et potionis (v. Magen), Cic.: aliquod animi r. (v. Körper), Cic. – für Waren u. ...
Buchempfehlung
Im Kampf um die Macht in Rom ist jedes Mittel recht: Intrige, Betrug und Inzest. Schließlich läßt Nero seine Mutter Agrippina erschlagen und ihren zuckenden Körper mit Messern durchbohren. Neben Epicharis ist Agrippina das zweite Nero-Drama Daniel Casper von Lohensteins.
142 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro