nescius , a, um (ne u. scio), I) ... ... Plaut. capt. 262. Nipperd. Tac. ann. 1, 59, 14), loca, Plaut.: tributa, Tac.: causa, Ov.: neque nescium habebat (und es ...
īn-sideo , ēre (in u. sedeo), I) intr. in od. auf etw. ... ... 5, 69. – 2) insbes., innehaben = bewohnen, ea loca, Tac. ann. 12, 62.
dē-pōsco , popōscī, ere, abfordern, herfordern = mit ... ... etc., fordern dringend auf, Caes.: übtr., v. Lebl., nam talia loca lentos deposcunt (erfordern) calamos, Ov. hal. 86. – II) ...
... . See, Verg.: subst. Averna, ōrum, n. (sc. loca), die Gegend am Avernersee, Verg. Aen. 3, 442: Averna ... ... Unterwelt gehörig, unterirdisch, stagna, Verg.: Iuno, Proserpina, Ov.: loca, die Unterwelt, Ov. – B) Avernālis , ...
āversio , ōnis, f. (averto), I) das Abwenden ... ... fern gehalten wird, abfindungsweise, in Bausch und Bogen, emere, vendere, locare etc., ICt. – II) übtr.: A) das Abwenden, ...
Arsinoē , es, f. (Ἀρσινόη ... ... Städte. – A) Stadt Alt-Ätoliens am Achelous (beim heutigen Anghelokastro), Cic. Pis. 91. – B) Stadt in Cyrenaika (sonst Teuchira ...
dōdrāns , tis, m. (dē u. quadrāns; wobei ... ... et dodrans, Suet.: ut (crassitudines graduum) neque crassiores dextante neque tenuiores dodrante sint collocatae, Vitr. – c) als Zeitmaß = drei Viertel einer ...
aprīcus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... Ggstz. opacus), locus, hortus, Cic.: colles, Liv.: rura, Hor.: apriciora loca, Col. – subst., apricum, ī, n., der sonnige ...
dē-sipio , sipuī, ere (de u. sapio), I) ... ... aniliter, Lact.: dulce est desipere in loco, schwärmen, Hor.: m. lokat. Genet. desipiebam mentis, Plaut. Epid. 138. – desipere est m ...
con-grex , gregis, I) zur Herde vereinigt, Diomedeae ... ... : congrege nexu, Prud. c. Symm. 2, 635: apud flumen Granicum congreges locant castra, Auct. itin. Alex. 8 (19). – b) gleichartig, ...
culcita , ae, f. (altind. kurcá-ḥ), (in ... ... .: institae (Gurte), quibus sponda (Bettstelle) culcitam ferebat, Petron: alqm collocare in culcita plumea, Cic.: culcita in terra iacet, ego in culcita, Sen ...
exodium , iī, n. (εξόδιον ... ... exodium ducas, Varro sat. Men. 520: totam Christianae spei frugem in exodio saeculi collocat, Tert. de res. carn. 25. – II) eine Art Nachspiel ...
1. Avernus , a, um (ἄορνος ... ... über die nicht einmal ein Vogel zu fliegen wagt, avernisch, Averna loca, Lucr. 6, 738. 740. 818: übtr., aestus Averni, ...
margino , āvī, ātum, āre (margo), mit einem Rande-, ... ... epist. 4, 20, 2: censores glareā vias extra urbem substruendas marginandasque primi omnium locaverunt, mit einer Einfassung von Steinen zu versehen, Liv. 41, 27, ...
con-verto (vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere, ... ... impetum fluminis conversa, Caes.: omnem eam materiam, quae erat caesa, conversam ad hostem collocabat, Caes.: calix ad latus praetereuntis aquae conversus, Frontin. – refl., ...
con-tendo , tendī, tentum, ere, anspannen, I) ... ... contenderet, Vell.: ausim contendere nullum te melius, aeque bene vix unum aut alterum collocasse, Plin. ep. – m. apud u. Akk., apud eos ...
cōnsecro , āvī, ātum, āre (con u. sacer), ... ... concordiam c. et publice dedicare, Cic.: alcis virtutes c. et in deorum numero collocare, Cic.: c. origines suas et ad deos referre auctores, Liv.: honos ...
1. adversus (advorsus), a, um, PAdj. m. ... ... resupinus, a posteriore parte, a latere), adversus in sedili contra medicum is homo collocandus est, vel sic aversus, ut in gremium eius caput resupinus effundat, Cels.: ...
de-inceps , Adi. u. Adv. (dein u. ... ... (vgl. εξης, εφεξης), a) im Raume: his (saxis) collocatis et coagmentatis alius insuper ordo additur etc.... sic deinc. omne opus contexitur, ...
commūnis , e (altlat. commoinis; vgl. moenia, munus ... ... c., euphemist. = Unterwelt, Plaut., u. = Bordell, Sen.: loca c., öffentliche Orte, Cic.: dagegen loci c., Gemeinplätze in ...
Buchempfehlung
Kammerspiel in drei Akten. Der Student Arkenholz und der Greis Hummel nehmen an den Gespenstersoirees eines Oberst teil und werden Zeuge und Protagonist brisanter Enthüllungen. Strindberg setzt die verzerrten Traumdimensionen seiner Figuren in steten Konflikt mit szenisch realen Bildern. Fließende Übergänge vom alltäglich Trivialem in absurde Traumebenen entlarven Fiktionen des bürgerlich-aristokratischen Milieus.
40 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro