brasmatiae , ārum, m. (βρασματίαι, οἱ), Erderschütterungen mit heftigen, aufwärtsdrängenden Stößen, Amm. 17, 7, 13. – Dass. brastae , ārum, m. (βράστα ...
agrammatos , on (ἀγράμματος), ohne jede grammatische (gelehrte) Bildung, non debet nec potest esse architectus uti fuit Aristarchus, sed non agrammatos, Vitr. 1, 1, 13.
ballematia , ae, f. (ballo), das Tanzen, Isid. 3, 22, 11. Form vallematia, n. plur., Gloss. V, 596, 7 ›v. sunt inhonestae cantiones et carmina et ioca turpia‹.
arōmatītēs , ae, m. (ἀρωματίτης), Gewürzwein, rein lat. vinum medicatum, Plin. 14, 92 u. 107.
arōmatītis , tidis, f. (ἀρωματιτις), eine Art Bernstein von Geruch u. Farbe der Myrrhe, Plin. 37, 145.
affirmātor , ōris, m. (affirmo), der Versicherer, Beteuerer, Ulp. dig. 4, 4, 13 u. Spät. (s. Paucker Spic. p. 284).
bifōrmātus , a, um (bis u. formo), doppeltgestaltet, biformato impetu centaurus, Cic. poët. Tusc. 2, 20.
aestimātus , Abl. ū, m. (aestimo), die Erwägung, temporis, Macr. sat. 1, 16, 31.
affirmātīvē , Adv. (affirmativus), versichernd, bejahend (Ggstz. negative, dubitative), Prisc. 18, 92 u.a. spät. Gramm.
asthmaticus , a, um (ἀσθματικός), mit kurzem Atem behaftet, engbrüstig, asthmatisch, Plur. subst., asthmaticī, ōrum, m. (rein lat. anhelatores), Plin. 26, 34. ...
abmātertera , ae, f. = avi matertera, die Schwester der Ururgroßmutter (soror abaviae), Isid. orig. 9, 6, 27 u. ICt.
amātōrculus , ī, m. (Demin. v. amator, s. Prisc. 3, 30), ein Liebhaberchen, Plaut. Poen. 236.
aenigmaticē , Adv. (*aenigmaticus v. aenigma), in Rätseln, Ps. Sen. ep. ad Paul. apost. 13 in. p. 486 H.
arōmatārius , ī, m. (aroma), der Gewürzhändler, -krämer, Corp. inscr. Lat. 6, 384.
admātertera , ae, f. die Tochter der Urgroßtante, Isid. 9, 6, 28.
anathemātio , ōnis, f. (anathemo), die Verfluchung, Eccl.
anathematizo , āvī, ātum, āre (ἀναθεματίζω), I) jmd. verfluchen, u. absol. = sich verfluchen, Eccl. – II) mit dem Kirchenbann belegen, Eccl.
blasphēmātor , ōris m. (blasphemo), der Lästerer, Schmäher, Eccl., z.B. Augustin, serm. 48. § 7.
aenigmatista , ae, m. (aenigma), der Volksliederdichter u. - sänger, Sidon. ep. 8, 16. Augustin. quaest. 4. in num. 45.
Andematunnum , ī, n., Hauptstadt der Lingones, j. Langres, Itin. Ant. 385, 6; 386, 1. Not. Tir., 86, 83 (wo Andematurnum).