nabun , bei den Äthiopiern Name der camelopardalis, Giraffe, Plin. 8, 69. Solin. 30, 19.
indignābundus , a, um (indignor), seinen Unwillen auslassend, m. folg. indir. Rede im Acc. m. Infin., Liv. 38, 57, 7: m. folg. dir. Rede, Suet. Cal. 35, 3. Gell. ...
fēstīnābundus , a, um (festino), sich beeilend, eilend, eilfertig, Val. Max. 2, 8, 5. Macr. sat. 2, 13, 17. Augustin. conf. 1, 11. *Auct. itin. Alex. 28 V.
imāginābundus , a, ium (imaginor), sich dem Gedanken an etw. hingebend, sich etw. lebhaft vorstellend, ipsum carnificem, Apul. met. 3, 1.
comminābundus , a, um (comminor), sich in Drohungen ergehend, Tert. adv. Marc. 4, 15.
carminābundus , a, um (1. carmino), dichtend, Sidon. epist. 8, 11, 6.
cōntiōnābundus , a, um (contionor), in einer Ansprache an das Volk od. an die Soldaten sich ergehend, omnes portas c. circumiit, Liv.: postremo velut c. interrogabat cur etc., Tac.: de caprifici arbore in campo Martio c., ...
lurchinābundus , a, um (lurchor, altlat. = fressen), fressend, Cato inc. libr. fr. 49 (b. Quint. 1, 6, 42).
conciōnābundus , - iōnālis , - iōnārius , s. cōntiōnābundus etc.
tuburcinābundus (tuburchinābundus), a, um (tuburcinor), gierig verschlingend, Cato inc. libr. fr. 49 (b. Quint. 1, 6, 42).
peregrīnābundus , a, um (peregrinor), aus Lust im Auslande zu reisen, Liv. 28, 18, 10. Fulg. myth. 3, 7 extr.
sī-ve (altlat. seive) u. s eu ... ... wenn, si media nox est sive est prima vespera, Plaut.: si omnes declinabunt, sive aliae declinabunt etc., Cic.: si arborum trunci sive naves essent a barbaris missae, Caes.: ...
iam , Adv. (zum Pronom.-Stamme *i- von ... ... nulla mihi res posthac potest iam intervenire tanta, Ter.: iam ex sermone hoc gubernabunt doctius porro rem, Plaut.: at non sunt iam immortali ulla pericula, Lucr.: ...
sono , sonuī, sonitum, āre (sonus), I) intr.: 1) ... ... , bella, Ov.: aureo plectro mala dura belli, Hor.: te carmina nostra sonabunt, Ov.: lyra te sonabit, Ov.: magno nobis ore sonandus eris, Ov. ...
cōnor , ātus sum, ārī, I) den Ansatz-, den ... ... : ›connixi, conantes‹; u. Isid. 10, 198: ›obnixus, connisus, conabundus‹. – II) übtr., zu einer Unternehmung den Anlauf nehmen, zur ...
1. laetus , a, um freudig, fröhlich, heiter, ... ... Sall.: lucus laetissimus umbrae, Verg. – flumina mammis pressis laeta (reichlich) manabunt, Verg. georg. 3, 310. – neutr. pl. subst., laeta ...
nōmino , āvi, ātum, āre (nomen) = ὀνομάζω, nennen ... ... praedicari de se et nominari volunt omnes, Cic.: sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur, Quint.: illa Attalica totā Siciliā nominata (berühmt), Cic. – B) ...
de-hinc , Adv., von hier an, hierauf, I ... ... in umorem et assiduā tabe defluere; tunc exsilient sub montibus flumina, inde aurā tacta manabunt, Sen. nat. qu. 3, 29, 6: post hunc Numa Pompilius ...
dē-cerpo , cerpsī, cerptum, ere (de u. carpo), ... ... mit Abl. womit? aurea poma manu suā, Ov.: laureae ramulos festinabundā manu (im Bilde, v. Ehrgeizigen), Val. Max. 2, 8, ...
as-sīgno (ad-sīgno), āvī, ātum, āre, I) ... ... , quod proximae lucis assignatura fortuna est, Curt.: minus triginta transfugae et desertores imperium assignabunt? sollen auf den Thron Anwartschaft geben? Tac.: assignatae (zugeschworene) ...
Buchempfehlung
Vor dem Hintergrund einer romantisch idyllischen Fabel zeichnet der Autor individuell realistische Figuren, die einerseits Bestandteil jahrhundertealter Tradition und andererseits feinfühlige Persönlichkeiten sind. Die 1857 erschienene Bauernerzählung um die schöne Synnöve und den hitzköpfigen Thorbjörn machte Bjørnson praktisch mit Erscheinen weltberühmt.
70 Seiten, 5.80 Euro