excelleēns , entis (excello), empor - od. ... ... 4. – II) übtr. = sich auszeichnend, vorzüglich, vortrefflich, natura exc. atque praestans, Cic.: tua scientia exc. atque singularis, Cic. – ...
in-cōgnitus , a, um, I) nicht erkannt = A ... ... incognita res, Cic.: aut falsa aut incognita res, Cic.: inc. natura hominum, Cic.: inauditum atque incognitum ante mare, Vell.: incognitae ad id tempus ...
corōnārius , a, um (corona), zum Kranze gehörig, Kranz ... ... Plin.: so aes (Cyprium), dünngeschlagenes Kupfererz, Kupferblech, Plin.: lusus naturae, kranzartige Gewächse erzeugend, Plin.: opus, Verfertigung einer goldenen Krone, ...
sublīmitās , ātis, f. (sublimis), die Höhe, ... ... I) eig. u. meton.: a) eig.: corporis, Quint.: cucurbitarum natura sublimitatis avida, die G. steigen gern hoch, Plin. – b) ...
laudābilis , e (laudo), Adi. m. Compar. u. ... ... culpabilis), orator, Cic.: carmen, Hor.: honestum, etiam si a nullo laudetur, naturā esse laudabile, Cic.: haec civilis (vitae) ratio est laudabilior et illustrior, ...
explānātio , ōnis, f. (explano), I) die Verdeutlichung ... ... Entwicklung, Erläuterung, Erklärung, Aufklärung, 1) im allg.: aequitatis, Cic.: naturae, Cic. – 2) insbes., a) die Auslegung, Deutung ...
per-scrūtor , ātus sum, ārī, I) durchsuchen, durchforschen, ... ... Liv. – II) übtr., durchforschen, untersuchen, erforschen, ergründen, penitus naturam rationemque criminum, Cic.: sententiam scriptoris domesticis suspicionibus, Cic.: quid antiqua perscrutor? ...
crūdēlitās , ātis, f. (crudelis), die Grausamkeit, Unbarmherzigkeit ... ... Schonungslosigkeit, schonungslose Härte (Ggstz. clementia, lenitas, misericordia), Dionysii, Nep.: naturae (des Charakters, Ggstz. lenitas), Hirt. b. G.: insatiabilis, Cic ...
īnstīgātor , ōris, m. (instigo), der Anstachler, Anreizer, ... ... trieb sich selbst, Tac. hist. 1, 38: si quid invitis quoque nobis naturā fit, superfluus instigator agitabo, Auson. epist. 17 extr. p. 178, ...
obscūritās , ātis, f. (obscurus), I) die Dunkelheit ... ... die Unverständlichkeit, verborum, Cic.: rerum, Cic.: Sallustii, Suet.: naturae, Cic.: in ea obscuritate et dubitatione, Cic. – Plur., obscuritates ...
indigentia , ae, f. (indigeo), I) das Bedürfen ... ... : verb. inopia atque ind., Cic. de amic. 29: Plur., naturales indigentiae, Chalcid. Tim. 204. – b) als Fehler ...
iūcunditās (iōcunditās), ātis, f. (iucundus), die Ergötzlichkeit ... ... Gesinnung, Freundlichkeit, vitae, Cic.: agri, Cic.: urbis, Tac. dial.: naturae, Liebenswürdigkeit des Charakters, Cic.: Isocratis, Lieblichkeit (seiner Rede), Quint ...
metallicus , a, um (metallum), zum Metalle gehörig, metallisch, I) adi.: natura, Plin.: molybdaena, Plin.: pecunia, Cassiod. – II) subst.: a) metallicus, ī, m., α) der Metallgräber, Bergmann, Plin. 34, ...
fragilitās , ātis, f. (fragilis), die Zerbrechlichkeit, ... ... ., die Gebrechlichkeit, Hinfälligkeit, Vergänglichkeit, generis humani imbecillitas fragilitasque, Cic.: naturae communis, Cic.: fr. humana, Plin. pan. u.a.: fragilitatis ...
1. inter-situs , a, um, dazwischen gelegen, -befindlich, areā vacanti intersitā, Ael. Gall. bei Gell ... ... ) intersiti sunt inter primores duos apud orientem occidentemque, Apul.: inter deos atque homines naturā et loco quasdam divorum potestates intersitas, Apul.
aeviternus , a, um (aevum), alte Form für aeternus ... ... 11. Prisc. 2, 62), hominum domus, Varr. sat. Men. 437: naturae prorsus ac retro aeviternae, vor- u. rückwärts ewig, ohne Anfang u. ...
praegnātio , ōnis, f. (praegnas), die Befruchtung, Schwängerung ... ... v. Gewächsen, ibid. 1, 44, 4: u. übh., o naturarum omnium fecunda praegnatio! Ps. Apul. Ascl. 41.
spīrābilis , e (spiro), I) atembar, luftig, luftartig, a) übh.: animus, Cic.: natura, Cic. – b) zum Leben dienlich, lumen caeli, Verg. Aen. 3, 600. – II) zum Atmen geschickt, ...
al-fabricor (ad-fabricor), ātus sum, ārī, anbauen, ... ... Capitol. Aur. 13, 14: non enim frustra consuetudo quasi secunda et quasi affabricata natura dicitur, Augustin. de music. 6, 7.
incorruptē , Adv. (incorruptus), unbefangen, ipsā naturā incorrupte atque integre (vorurteilsfrei) iudicante, Cic. de fin. 1, 30: et haud scio an incorruptius (ii iudices iudicabunt) quam nos, Cic. Marc. 29: scite atque inc. locutus est, ...
Buchempfehlung
Als Blaise Pascal stirbt hinterlässt er rund 1000 ungeordnete Zettel, die er in den letzten Jahren vor seinem frühen Tode als Skizze für ein großes Werk zur Verteidigung des christlichen Glaubens angelegt hatte. In akribischer Feinarbeit wurde aus den nachgelassenen Fragmenten 1670 die sogenannte Port-Royal-Ausgabe, die 1710 erstmalig ins Deutsche übersetzt wurde. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Karl Adolf Blech von 1840.
246 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für den zweiten Band eine weitere Sammlung von zehn romantischen Meistererzählungen zusammengestellt.
428 Seiten, 16.80 Euro