in-cipio , cēpī, ceptum, ere (in u. capio), ... ... Hellesponto, Plin. 4, 1: mit Abl. wann? quamquam censuissent patres, ut principium anni inciperet mense Decembri, Tac. ann. 13, 10. – ...
titulus , ī, m., der Titel, die ... ... causam libertatis quam servitutis praetexi titulo (zum Au., als Au.), Liv.: cum patre suo gerentes bellum Romanos speciosum Graeciae liberandae tulisse titulum, hätten die Befr. ...
senātor , ōris, m. (senex), der ... ... Tarquinius der Ältere vermehrte die Zahl der Senatoren um hundert u. nannte diese patres minorum gentium, während die früheren nun patres maiorum gentium hießen. Sulla erhöhte die Zahl der Senatoren auf vierhundert, Cäsar ...
ef-fugio , fūgī, fugitūrus, ere (ex u. fugio), ... ... entkommen, vermeiden, a) v. Pers.: α) leb. Wesen: patrem, Plaut.: equitatum Caesaris, Caes.: hostem, Curt.: carnificem, Pacat. pan.: ...
as-sīgno (ad-sīgno), āvī, ātum, āre, I) ... ... , zur persönl. Schuld anrechnen, was Schuld des Geschickes ist, Cic.: alci patrem adulterum, ICt. – B) zur Bewachung, Bewahrung förmlich überweisen, überantworten, ...
ex-pūgno , āvī, ātum, āre, I) im Kampfe ... ... 1, 19. – c) erpressen, erzwingen, endlich erhalten, aurum a patre, Plaut.: legationem, Cic.: mit folg. ut u. Konj. = ...
2. per-colo , coluī, cultum, ere, gehörig hegen ... ... Achtung und Ergebenheit an den Tag legen, Ehre zollen, in Ehren halten, patrem, Plaut. trin. 280: coniugem liberosque eius, Tac. ann. 4, 68 ...
1. sevērus , a, um, ernsthaft ( ernst ... ... Catull.: auctor severissimus Trogus, Plin.: Tubero vitā severus, Cic.: qui perindulgens in patrem, idem acerbe severus in filium, Cic.: familia cum ad ceteras res tum ...
ob-servo , āvī, ātum, āre, etwas beobachten, ... ... jmd. ehren, verehren, schätzen, deos, Ov.: alqm ut patrem, Cic.: alqm parentis loco obs., Cic.: alqm colere atque observare, Cic.: ...
quam-vīs , Adv. u. Coni., wie du willst ... ... Indicat. (s. Fritzsche Hor. sat. 2, 5, 15): quamvis patrem suum numquam viderat, Cic.: qui quamvis periurus erit, Hor.: qu. carebat ...
dē-deceo , decuī, ēre, verunzieren, I) eig ... ... , Stat. Theb. 10, 340: ibi degeneres nascuntur frequenter, qui dedeceant patrem, Ambros. de off. 1, 6, 24.
citātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... equis citatis avolant Romam, Liv.: equis citatis advolant, Liv.: citatis equis nuntium ad patrem perferunt, Liv.: puerum citatis iumentis obtrivit, Suet. (vgl. Drak. ...
sē-cerno , crēvi, crētum, ere, ab - od ... ... in publicum, für den Staatsschatz absondern, Liv.: in unam cohortem, Curt.: patres centum denos in orbes, Ov. – m. ab u. Abl., ...
1. āversor (āvorsor), ātus sum, ārī (Frequent. ... ... dopp. Acc., alqm ut parricidam liberûm, Liv. 3, 50, 5: Philippum patrem, Curt. 8, 7 (25), 13: m. Infin., aversati sunt ...
as-porto (abs-porto), āvī, ātum, āre, wegschaffen, ... ... Pergamo secum in castra, Auct. b. Alex.: Alexandriam ad virum uxorem, ad patrem filias, Liv.: illam trans mare hinc venum, Plaut.: quoquo hinc asportabitur terrarum ...
ob-turbo (opturbo), āvi, ātum, āre, in Unordnung ... ... obturbabatur militum vocibus, Tac. hist. 3, 10. – absol., obturbabant patres, lärmten-, schrieen entgegen, Tac. ann. 6, 24: Pass. impers ...
pōtiōno , āvī, ātum, āre (potio, onis), spätlat. ... ... Itala Ierem. 25, 15 bei Arnob. in psalm. 37: patrem nostrum vino, Itala genes. 19, 32 (bei Interpr. Iren. 4 ...
territo , āvī, āre (Intens. v. terreo), schrecken ... ... b) v. Lebl.: pavor territat mentem animi, Plaut.: tribuncium domi bellum patres territat, Liv.: aves etiam inanis fundae sonus territat, Sen.
Auruncī , ōrum, m. (= Ausones, w. s.), die Aurunker, Verg. Aen. 11, 318. Plin. 3, 56. Gell. ... ... Dav. Auruncus , a, um, zu Aurunka gehörig, aurunkisch, patres, senes, Verg.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... cum rege conveniret, Nep.: sic sibi cum Caecina convenisse, Cic.: non modo inter patres, sed ne inter consules quidem satis conveniebat, Liv. – m. de ...
Buchempfehlung
Die letzte zu Lebzeiten des Autors, der 1835 starb, erschienene Lyriksammlung.
242 Seiten, 12.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro