2. pīnso u. pīso , ātus, āre, ... ... . 7, 3, 10 codd.: lavas et pinsas, Pelagon. veterin. 26 (357 Ihm): pinsas vel conteres, ibid. 26 (362 Ihm): si cum axungia ... ... . 30. p. 312, 28 Rose: marrubium pinsatum, ibid. 13. p. 59: cornu caprae pisatum ...
1. pīnso , pīnsī u. pīnsuī, pīnsum, pīnsitum u. pīstum u. pīsum, ere (urspr. ... ... pinsit, den man nicht verhöhnen kann, Pers. – / Imperf. pinsibant, Enn. fr. scen. ...
piēns , entis, s. pius a. E.
sapiēns , entis, Abl. ente PAdi. (v. ... ... excusatio, Cic.: vita, Nep.: consilium, Ov.: vera et sapiens animi magnitudo, Cic.: sapientior aetas, ... ... demens), dictum sapienti sat est, Plaut.: insani sapiens nomen ferat, Hor.: sapiens ex bruto numquam potest oriri, Lact. – ...
cupiēns , entis (cupio), I) Partic. Praes., s. cupiono. I ... ... er gern auf ehrenvolle Art Geld ausgab, Tac.: Euathlus eloquentiae discendae causarumque orandi cupiens fuit, Gell. 5, 10, 5. – Compar., dominandi suis quam subigendi ...
pīnsito , āre (Frequ. v. pinso, āre), zu stampfen pflegen, polentam, Plaut. asin. 32 b .
ex-pīnso , ere, zerstampfen, mahlen, far, Cato r. r. 2, 4.
pīnsitor , ōris, m. (pinso), der Stampfer, Mar. Victorin. 1, 4, 61 p. 18, 5 K. Serv. Verg. Aen. 1, 179.
pīnsātio , ōnis, f. (2. pinso), das Stampfen, Vitr. 7, 1, 3 (Rose ohne Not pistatio).
īn-sipiēns , entis, Abl. ente u. entī ... ... 9 u. 10. – / Nbf. īnsapiēns, Catull. 43, 8 H. Schol. Bob ... ... Caper de Orth. V II, 110, 7 K. ›insipiens, non insapiens‹.
dēsipiēns , entis, PAdi. (desipio), unsinnig (Ggstz. sapiens), Cic. de div. 2, 51 u.a.
īnsapiēns , s. īn-sipiēns /.
per-sapiēns , entis, sehr weise, homo, Cic. de prov. cons. 44.
thelodīves , sich reich stellend, thelohumilis , sich demütig stellend, thelosapiēns , sich für weise ausgebend (v. θέλω u. dives, humilis, sapiens), Augustin. epist. 149, 27.
vir , virī (altind. vīrā-ḥ, gotisch waír, ... ... vir, modo femina, Ov.: mulier coniuncta viro, Lucr. – vir bonus et sapiens, Cic. (vgl. bonus): vir fortis, Cic.: vir turpissimus, Sall ...
1. bāro , ōnis, m. (varo, varro, Klotz; ... ... u. Wölfflin im Archiv 9, 13 f.), ein einfältiger Mensch, ein Einfaltspinsel, Tölpel, barones et rustici, Lucil. fr.: baro, te victum esse ...
1. vāro (varro, bāro), ōnis, m., der Querkopf = der einfältige Mensch, Einfaltspinsel, Tölpel, Fest. p. 329 [b], 30 (bei Lucil. 1121 ›baro‹). Pers. 5, 138 (s. dazu Jahns ...
nēma , atis, n. (νημα), das Gespinst, sericum, Marcian. dig. 39, 4, 16. § 7.
2. pīso , ātus, āre, s. 2. pīnso.
1. pīso , pīsī, ere, s. 1. pīnso.
Buchempfehlung
Die zentralen Themen des zwischen 1842 und 1861 entstandenen Erzählzyklus sind auf anschauliche Konstellationen zugespitze Konflikte in der idyllischen Harmonie des einfachen Landlebens. Auerbachs Dorfgeschichten sind schon bei Erscheinen ein großer Erfolg und finden zahlreiche Nachahmungen.
554 Seiten, 24.80 Euro