cōnsīderātio , ōnis, f. (considero), die prüfende ... ... , Gell. 13, 29 (28), 6: considerationem intendere in alqd, seine Aufmerksamkeit auf etw. richten, Cic. de inv. 2, 103: nimia ira est, quae pietatis considerationem non habet, keine ...
... . – b) c. gradus od. absol. comparativus, der Komparativ, Gramm. u. Eccl.: c. vocabulum ... ... im Komparativ stehend, Gell.: u. so comparativa, im Komparativ stehende Wörter, Komparative (Ggstz. absoluta), Quint. ...
admurmurātio , ōnis, f. (admurmuro), das Zumurmeln, ... ... facta est in eo strepitus et grata contionis admurmuratio, Cic.: qui non admurmuratione, sed voce et clamore abiecti hominis furorem fregistis, Cic. – Plur., Clodium accusavi multis et secundis admurmurationibus cuncti senatus, Cic. ...
cōnflagrātio , ōnis, f. (conflagro), das Auflodern, ... ... u. 3, 29, 1: conflagratione interire, Lact. 2, 9, 16. – m. subj. ... ... ., c. Vesuvii montis, Suet. Tit. 8, 3: Plur., conflagrationes mundi, Arnob. 1, 8.
cōnstuprātio , ōnis, f. (constupro), die Schändung, m. subj. Genet., Manichaeorum, Iul. Pelag. b. Augustin. c. Iul. Pelag. 3, 17, 31: m. obj. Genet., sororum vel affinium, Firm. math. 8 ...
commiserātio , ōnis, f. (commiseror), in der Rhetor., das Bemitleiden des Beklagten, um auch bei den Richtern usw. Mitleid zu erregen (als Teil der Rede), Q. Regis, Cic.: absol. (als Art des Ausdrucks), der Rührton ...
concamerātio , ōnis, f. (concamero), die Wölbung, das Gewölbe, alvi, Plin. 11, 22: aedium, Labeo dig. 32, 31: ferrea, Corp. inscr. Lat. 6, 543 (a. 115 p. Chr.): Plur., ...
dīmēnsūrātio , ōnis, f. (dis u. mensuro), die Ausmessung, Vermessung, dim. provinciarum (Titel einer Urkunde); s. Hermes 9, 182 ff.
commācerātio , ōnis, f. (commacero), die völlige Zerweichung, gänzliche Auflösung, corporis, Ambros. in psalm. 37. § 59.
aequiperātio (aequiparātio), ōnis, f. (aequipero), die Gleichstellung, Vergleichung, u. meton. = die gleiche Kraft, Gell. 5, 5, 7; 14, 3, 8.
dēteriōrātio , ōnis, f. (deterioro), die Verschlechterung, Ascon. Hor. carm. 3, 27, 53. Greg. M. past. 3, 23.
dēclārātīvus , a, um (declaro), erklärend, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 264 H. Mart. Cap. 4. § 341.
corporātīvus , a, um (corporo), einen Körper bildend, substantiell, kräftigend, Cael. Aur. chron. 1, 6, 183.
cōnspīrātius , Adv. compar. (conspiratus v. 1. conspiro, w. s.), einmütiger, Iustin. 3, 5, 3.
cōnfigūrātio , ōnis, f. (configuro), die ähnliche Bildung, Tert. de pudic. 8.
connumerātio , ōnis, f. (connumero), die Mitzählung, Prisc. 18, 70.
crātīculātim , Adv. (craticula), in Rostform, Veget. mul. 2, 67, 6 L.
cancerāticus , a, um (canceratus v. cancero), krebsartig, Veget. mul. 3, 43, 1.
aristocratia , ae, f., die Aristokratie, Herrschaft der Vornehmen, Heges. 2, 13, 1.
belligerātio , ōnis, f. (belligero), die Kriegführung, Spät.
Buchempfehlung
Camilla und Maria, zwei Schwestern, die unteschiedlicher kaum sein könnten; eine begnadete Violinistin und eine hemdsärmelige Gärtnerin. Als Alfred sich in Maria verliebt, weist diese ihn ab weil sie weiß, dass Camilla ihn liebt. Die Kunst und das bürgerliche Leben. Ein Gegensatz, der Stifter zeit seines Schaffens begleitet, künstlerisch wie lebensweltlich, und in dieser Allegorie erneuten Ausdruck findet.
114 Seiten, 6.80 Euro