circum-fero , tulī, lātum, ferre, rings herumtragen, ... ... or. 3, 178: u. so linea circumferens, Kreislinie, Umkreis, Gromat. vet. 5, 10 u.a. – u. übtr., oratio deducta ...
dīstīnctio , ōnis, f. (distinguo), I) die Absonderung ... ... Scheidung, A) subjektiv: 1) die räuml.: dist. terminorum, Gromat. vet. 38, 13: solis, lunae siderumque omnium, die gesonderten, besondern ...
indipīscor , deptus sum, dipīscī (indu u. apiscor), ... ... Liv. 26, 39, 12: u. so ceteras (triremes), quas (quinqueremis Romana) indepta esset, mulcasset, Liv. 28, 30, 12: nec indipisci ( ...
posteā-quam , Coni., nachdem (bei Cicero vorherrschend vor ... ... m. Indikat. des aorist. Perf.: posteaquam victoria constituta est, erat Roscius Romae frequens, Cic.: postea vero quam participem negoti Scaurum accepit, statuit etc., Sall ...
... (wodurch?), ea communibus parietibus plerumque disterminatur, Gromat. vet. – m. ab u. Abl., quae (vertebra ... ... Amm. – b) als geogr. t. t.: Danubius Sarmatica ac Romana disterminet, Sen.: Panticapes, qui Nomadas Georgosque disterminat, Mela: quod (flumen ...
cinerārius , a, um (cinis), zur Asche gehörig, ... ... fines, Ackergrenzen, die durch aufgefundene Aschenkrüge bestimmt werden, also an Gräber stoßen, Gromat. vet. 303, 12. – II) subst.: A) cinerārius, ī, ...
quīnque-vir , ī, m. (abgek. Vvir), Plur. ... ... fünf Kommissare zur Verteilung der Äcker, Cic. de lege agr. 2, 17. Gromat. vet. 236, 14: qu. Pomptino agro dividendo, Liv. 6, 21 ...
1. dīstīnctus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... Plin. ep. – illa (Macedonum) phalanx immobilis et unius generis, Romana acies distinctior (mannigfaltiger), ex pluribus partibus constans, Liv. – übtr., ...
frequenter , Adv. (frequens), häufig, I) = ... ... cum ad eum fr. per eos dies ventitaturos se esse dixissent, Cic.: Romam inde fr. migratum est, Liv.: huic fr. interceditur, in großer Mehrheit ...
computātio , ōnis, f. (computo), das Zusammenrechnen, ... ... computatione confusus, Eutr.: minores summas et dissidentes computatio una comprehendit, Sen.: quae mensura Romanā computatione efficit trecenties quindecies centena milia passuum, Plin. – alqd ad computationem vocare ...
dextrōrsum u. dextrōrsus , Adv., rechter Hand (hin ... ... b. Afr. u. (Ggstz. laevā) Liv.: deverticulo ire ab urbe Roma dextrorsus milium passuum trium (von einer Wasserleitung), Frontin. aqu. – ...
... die Verwandlung in ein Viereck, die Quadratur, Gromat. vet. 107, 7; 112, 10. Chalcid. Tim. 35 u. 38: omnis mensurae huius qu., Gromat. vet. 206, 15: qu. agri, ibid. 285, 5: ...
cōn-finālis , e (confinis), a) die Grenze bildend, Grenz-, lineae, Gromat. vet. 309, 11. – b) = ὅμορος (Gloss.), angrenzend (vgl. Isid. 10, 52), populi, Cassiod. var. 7, 4. – ...
effectīvus , a, um (efficio), schaffend, bewirkend, ausübend, ... ... Arian. 12: causa, Beda in Porphyr. 2. p. 58: Status controversiarum, Gromat. vet. 25, 10 sqq.: coniunctio, Prisc. 16. § 1 u ...
... Hypotenuse, mathem. t. t., Gromat. vet. 190, 11 u. 14; 298, 1. Boëth. ... ... . – Dav. hypotēnūsālis , e, die Hypotenuse betreffend, Gromat. vet. 249, 24. Boëth. art. geom. p. 412, ...
monticulus , ī, m. (Demin. v. mons), ein kleiner Berg, Gromat. vet. 328, 29. Itin. Hierosolym. p. 593 Wess.; außerdem (ohne Beleg) bei Donat. art. gramm. 343, 14 K. Pompeii comment. ...
... 969;νος), fünfeckig, Gromat. vet. 249, 9; 348, 10. Boëth. inst. arithm. ... ... pentagōnon u. pentagōnum, ī, n., a) das Fünfeck, Gromat. vet. 106, 24; 314, 2. Boëth. art. geom. ...
intercīsio , ōnis, f. (intercīdo), das Zerschneiden, Zerhauen ... ... 2 – als t. t. der Feldmeßkunst, intercisiones, Zerschneidungen, Gromat. vet. 2, 4 u. 110, 11 (vgl. Rudorff Bd ...
Cōnsilīnum , ī, n., feste Stadt in Bruttium, j. ... ... , ātis, konsilinatisch, civitas, Cassiod. var. 8, 33: praefectura, Gromat. vet. 209, 6 (nach meiner Vermutung; die Handschr. u. Lachm ...
com-pāscuus (arch. compāscuos), a, um, zum ... ... subst., ius compascui, ICt.: Plur. compāscua ōrum, n., Gemeindetriften, Gromat. vet. – u. compāscua, ae, f., Gemeindetrift, Gromat. vet. 116, 26.
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro