rūna , ae, f., I) ein Wurfgeschoß, Wurfspieß, ... ... Fest. 263, 1 ( aber Cic. de legg. 3, 20 jetzt ruinis). – II) übtr., die Runenschrift, Ven. Fort. carm ...
ē-rēpo , rēpsī, rēptum, ere, I) intr.: A) ... ... : a cubili (v. Schlangen), Sen. – v. Menschen, e ruinis domus, Sen. – übtr., in capite eius subito veluti cornua erepserunt, ...
viduo , āvī, ātus, āre (viduus), berauben, leer machen ... ... I) im allg.: m. Abl., urbem civibus, Verg.: arva numquam viduata pruinis, Verg.: vitis viduata alimento, Colum.: m. Genet., viduata manuum, ...
Nūrsia , ae, f., Stadt im Norden des Sabinerlandes, j. ... ... Suet. Vesp. 1, 3: frigida, Verg. Aen. 7, 715: habitata pruinis, Sil. 8, 418; vgl. Heinrich Iuven. 10, 74. – ...
cunctanter , Adv. m. Compar. (cunctans), zögernd, ... ... . Unentschlossenen als v. Bedächtigen, a) in der Bewegung: c. ab ruinis vici pecus propellere, Liv.: manum c. et pigre proferre, Plin. pan. ...
... . Simbruīnus , a, um, simbruinisch, colles, beim heutigen Subiaco, Tac. ann. 11, 13 ... ... 14, 22. – subst., Simbruīnae, ārum, f., die simbruinischen Heilquellen, Cels. 4, 12 (5). p. 137, 7 ...
2. do , dedī, datum, dare (altind. dádā-ti ... ... dare alqd exitio, Lucr.: summas arces Italûm excidio, Verg.: urbem excidio ac ruinis, Liv.: captum oppidum praedae, Liv.: alia oblivioni aut neglegentiae, Liv. – ...
nix , nivis, Genet. Plur. nivium, f. (Ν ... ... Ov.: nives caelo prope immixtae, Liv.: nives duratae gelu, Hor.: miles nivibus pruinisque obrutus, Liv.: tempestas ex omnibus montibus nives proluit, Caes.: per nives pruinasque ...
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... allg.: dum timent ne aliquando cadant, semper iacent, Quint.: priora tempora in ruinis rei publicae nostrisque iacuerunt, waren vereinigt mit usw., Cic.: vide, quid ...
verso (vorso), āvī, ātum, āre (verto), I) frequ. ... ... , Liv.: multa cum animo versans, quā viā quibusque commentis per exustas caloribus terras pruinis adsuetum duceret militem, Amm.: secum versat, quos ducere contra possit muros, Verg ...
1. altus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... , Verg.: Caesar, Hor.: Roma, Ov.: Carthago, probrosis altior Italiae ruinis, erhabener durch usw., Hor.: alto a sanguine divûm, Verg.: dah ...
... Plur., ruinae incendiaque urbis, Vell.: quantum ruinis (aedificiorum) deicitur, Auct. b. Alex.: Capitolio ruinas parare, Hor. ... ... ruinā fundere Gallos, Liv.: ruinae similem stragem eques dedit, Liv.: quantis fatigaret ruinis, Hor. – v. polit. Sturz, ruina partium, pro quibus ...
ob-ruo , ruī, rutum, Partiz. Fut. akt. obruitūrus ... ... se arenā, Cic.: aegros veste, Plin.: mortuorum corpora terrā, Iustin.: miles nivibus pruinisque obrutus, Liv.: obr. alqm vivum, Sall.: thesaurum, Cic.: quod superest ...
mūrus , ī, m., die Mauer (vgl. ... ... muros dirutos reficere, Nep.: reficere novum murum ab ea parte, quā patefactum oppidum ruinis erat, Liv.: interiorem iuxta validum pro diruto novum obstruere murum, Liv.: novus ...
tēsta , ae, f. (wohl aus *tersta; vgl. ... ... Scherben, a) übh., Ov., Plin. u.a.: gelu pruinisque dirumpi in testas, in Stücke zersplittern (v. Steinen), Plin. 36, ...
crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... mature tantam urbem crevisse, floruisse, concĭdisse, resurrexisse, Vell.: Roma interim crescit Albae ruinis; duplicatur civium numerus, Caelius additur urbi mons, Liv.: in aeternum urbe conditā ...
amb-ūro , ussī, ustum, ere, ringsherum-, auf der ... ... v. andern Ggstdn., einen Körperteil rings entzünden, v. Tau, ambusta pruinis lumina, Val. Flacc. 4, 70. – öfter vom Frost, ...
patēns , entis, PAdi. (v. pateo), offen, ... ... hat) coactum in angustias mare, Liv. 28, 6, 9: per patentia ruinis (Breschen) agmina armatorum in urbem vadebant, Liv. 21, 11, 9 ...
pruīna , ae, f. (aus *prusuina, vgl. altind. prušvá, Tropfen, Reif, gotisch frius, Frost, ahd. friosan ... ... 1, 230. – B) der Schnee, pruinae gelidae, Lucr.: circumfusa pruinis corpora magna boum, Verg.
albico , āvī, āre (albus; vgl. Prisc. 8, ... ... sein, albicat lumen, *Enn. tr. 336 R.: nec prata canis albicant pruinis, Hor. carm. 1, 4, 4: crista ex nigro albicare incipit, ...
Buchempfehlung
Vor dem Hintergrund einer romantisch idyllischen Fabel zeichnet der Autor individuell realistische Figuren, die einerseits Bestandteil jahrhundertealter Tradition und andererseits feinfühlige Persönlichkeiten sind. Die 1857 erschienene Bauernerzählung um die schöne Synnöve und den hitzköpfigen Thorbjörn machte Bjørnson praktisch mit Erscheinen weltberühmt.
70 Seiten, 5.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro