ef-foedo , āre (ex u. foedo), über und über besudeln, sanguine natorum maternos oculos, Augustin. serm. 150, 2 ed. Mai.
in-gūsto , āre, zu kosten geben, Iovi sanguinem, Tert. adv. gnost. 7.
... Verg., Hor. u. Plin.: alqm sanguine, cruore, über und über bespritzen, Tac. u. Lact. (s. Bünem. Lact. epit. 63, 4): perfusa multo natorum sanguine Terra, überströmt, Ov.: manus cruore filii perfusa, Sen.: lacrimis ...
supprimo , pressī, pressum, ere (sub u. premo), I ... ... im Laufe einhalten, aufhalten, anhalten, zurückhalten, Einhalt tun, hemmen, sanguinem, Cels.: fontem, fontes, verstopfen, Ov.: ebenso calvum, Cels.: ...
pallēsco , palluī, ere, blaß werden, erblassen, I) ... ... eig.: umbratili vitā (durch das viele Stubensitzen), Quint.: qui timent, sanguine ex ore decedente pallescunt, Gell.: pallescet super his, vor Staunen, Hor ...
ex-sorbeo , sorbuī u. (selten) ... ... , ēre, ausschlürfen, einsaugen, I) eig.: ova, Plin.: sanguinem (v. einem Gewand), Cic.: gustaras civilem sanguinem vel potius exsorbueras, bis auf die Neige geschlürft, Cic. – ...
... bespritzen, besprengen, bestreuen, oculos, Cic.: manus sanguine, Cic.: alqm sanguine nefando, Liv.: alqm cruore, Liv. (vgl. vestis alcis cruore respersa, Val. Max.): sanguine suo fores uxoris, Liv ... ... sputo, Val. Max.: respergi od. respergere se sanguine alcis, Liv.: respersum guttis, gleichs. damit ...
per-volvo , volvī, volūtum, ere, herumwälzen, -rollen,-kollern ... ... alqm in luto, Ter. Andr. 777: pervolvi, sich herumwälzen, in suo sanguine, Apul. met. 8, 14. – b) bildl.: ut in ...
palmātus , a, um (palma), I) mit dem Aufdrucke der flachen Hand versehen, palmatus sanguine paries, handbreit beschmiert mit Blut, Ps. Quint. decl.: cervus, ein der flachen Hand ähnliches Geweih habend, Capit. – II) gepalmt, ...
scīscito , ātus, āre = sciscitor, sich erkundigen, paucula etiam sciscitare prius volo, Plaut. merc. 389 G.: ubi adhibito sanguine etiam inferos perhibet sciscitari, Augustin. de civ. dei 7, 35. p. ...
russātus , a, um (russus), I) rotgefärbt, gerötet, sanguine, Tert. de cor. mil. 1. – / Plin. 7, 186 jetzt auriga russei (panni). – II) (Nbf. ryssātus) rotgekleidet, grex, die ...
ex-tussio , ītus, īre, aushusten, sanguinem, Plin.: extussitur pus, Cels.: extussita sputa, Cael. Aur. – Nbf. ētussio , īre, Cael. Aur. chron. 5, 10, 103 (wo liquida et purulenta etussiantur).
ictuātus , a, um (icio), ictuatus sanguine, von einem Schlaganfalle getroffen, Greg. Tur. hist. Franc. 6, 36. p. 276, 1.
mūnificus , a, um (munus u. facio), I) ... ... nominare ad etc., spät. ICt. – übtr., sexus munifico soliti dispungere sanguine menses, Ps. Cypr. poët. Sodom126. – 2) insbes., ...
maculōsus , a, um (macula), voller Flecke, I) ... ... im üblen Sinne, befleckt = beschmutzt, besudelt, vestis, Cic.: maculosae sanguine arenae, Ov.: Vatinium fuisse strumosā facie et maculoso corpore, Schol. Bob.: ...
scintillo , āvī, āre (scintilla), Funken sprühen, funkeln, flimmern ... ... scintillare omnia templa, Lucr.: scintillat oleum testā ardente, Verg.: ardenti scintillat sanguine lampas, Calp. – II) bildl.: scintillavit cruentis ira genis, Sil. ...
tābefacio , factus, ere (tabes u. facio), schmelzen, ... ... vigilia honestatis tabefaciet carnes, Vulg. Sirach 31, 1: vidit cadaver Holofernis in suo sanguine tabefactum (in Verwesung aufgelöst) iacēre super terram, Vulg. Iudith 14, ...
pinguēsco , ere (pinguis), fett werden, I) eig.: pinguescit armentum, Colum., frumentum, Plin., campus sanguine, Verg.: Aegyptus non alio genere aquarum solita pinguescere (befruchtet zu werden), quam quas ipsa devexerat, Plin. pan. – II) ...
com-maculo , āvī, ātum, āre, stark beflecken, besudeln, I) eig.: sanguine manus, Verg.: sanguine suo altaria deûm, Tac. – II) übtr.: se ambitu ...
rubefacio , fēcī, factum, ere (rubeo u. facio), röten, saetas sanguine, Ov.: ora sororum (v. der Aurora), Sil.: rubefacta cruore, Ov.
Buchempfehlung
1880 erzielt Marie von Ebner-Eschenbach mit »Lotti, die Uhrmacherin« ihren literarischen Durchbruch. Die Erzählung entsteht während die Autorin sich in Wien selbst zur Uhrmacherin ausbilden lässt.
84 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro