crūdus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... leidend, mit od. bei verdorbenem Magen, est minime crudo sanguis mittendus, Cels.: ne (aeger) crudus sumat medicamentum, Scrib.: namque pila lippis ...
... Lucr.: faucibus erupti ignes, Lucr.: cum sanguis eruptus est, Scrib. – im Bilde, invidiosa coniunctio ad bellum ... ... contione, ex carcere, Curt.: ignes ex Aetnae vertice erumpunt, Cic.: erumpit sanguis iugulo, Lucan.: lacrimae aut erumpunt dolore aut laetitiā manant, Quint.: fletus ...
horror , ōris, m. (horreo) = φρίξ, φρίκη, das ... ... ): ciere horrorem membris, Lucr.: mihi frigidus horror membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis, Verg. – b) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix ...
in-vādo , vāsī, vāsum, ere, intr. u. tr ... ... quocumque ignis invasit, Cic.: ventus invasit nubem, Lucr. – Nero violentissimus, cum sanguis faciem eius invaserat, ihm das Blut ins Gesicht gestiegen war, Sen. ...
ē-licio , ē-licuī, ē-licitum, ere (ex u. ... ... (e faucibus), Cic.: levi ictu cruorem, Tac.: poet., ut hostium (sanguis) eliciatur suo (sanguine), Cic. poët. – 2) insbes., mit dem ...
Caesar , aris, m., ein röm. Familienname des julischen Geschlechts. ... ... Caesareus , a, um, a) den Julius Cäsar betreffend, cäsarisch, sanguis, Ov.: forum, von Cäsar angelegt, Stat. – subst., Caesareum ...
1. occīdo , cīdī, cīsum, ere (ob u. caedo ... ... Vict.: se invicem, Eutr. u. Serv. Verg. – absol., sanguis detractio occidit (ist tödlich), Cels.: u. so ictus colubrae occidit ...
1. vīscus , eris, n. u. häufiger Plur. viscera ... ... , das Fleisch, soweit die Haut es bedeckt, e visceribus sanguis exeat, Cic.: viscera eorum apponit, Cic.: boum visceribus vesci, Cic. – ...
Atreus , eī, Akk. eum u. (b. Dichtern) ... ... , a, um, atrëisch, poet. für argivisch, sanguis, Stat. Theb. 8, 743. – b) Atrīdēs u. ( ...
opifex , ficis, c. (opus u. facio), I) ... ... , Varro r. r. 3, 16, 19. – v. Lebl., sanguis ille opifex, jener Nahrung gewährende Stoff, Gell. 12, 1, 13: ...
ex-sūdo (exūdo), āvī, ātum, āre, I) intr ... ... . 37, 24: exsudans terra, Plin. 35, 184: quotiens exsudat ab ubere sanguis, Claud. rapt. Pros. 3, 127: anhelantes exsudant sanguine gemmae, Claud. ...
ar-rōdo (ad-rōdo), rōsī, rōsum, ere, benagen, ... ... Pers.: solidos, beschneiden, Cod. Theod. – v. lebl. Subjj., sanguis equi arrodit carnes septicā vi, frißt an, Plin.; vgl. sinapi ...
Rutulī , ōrum u. (poet.) ûm, m., I) ... ... , a, um, rutulisch, rex, v. Turnus, Verg.: sanguis, Verg. – II) poet. übtr.: A) die Einwohner von ...
temero , āvī, ātum, āre (temere), verletzen, entehren, ... ... .: puram fidem, Ov.: litem, Amm.: mos vitio gentium temeratus, Amm.: temeratus sanguis, Claud. imp. orat. fr. col. 1. lin. 12 (abgedr ...
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... animus (Mut) deficeret, Liv.: frustra meae vitae subvenire conamini, quem iam sanguis viresque deficiunt, Caes.: cum me vires deficere coepissent, Cic.: deficient inopem venae ...
ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere (ex u. ... ... , 26: se effuso sanguine satiare, Augustin. serm. 116, 7: ut tantus sanguis effunderetur, Augustin. de civ. dei 1, 30. – u. b ...
dē-mitto , mīsī, missum, ere, herabschicken, -gehen (- ... ... Tauri latere demissus, Mela. – β) v. Blut im Körper: demissus sanguis in pedes, hinabgeströmte, hinabgedrungene, Col. 6, 12, 1 u. ...
integer , gra, grum (eig. intager, v. tag ... ... , vitiosus), corpus, caput, Cels.: corpora sana et integri sanguinis, Quint.: si sanguis crassus et niger est, vitiosus est: si rubet et pellucet, integer est, ...
religio , ōnis, f. (*religo, ere, wov. religens), ... ... religio et sanctimonia, Cic.: magistratus religione inviolati, Cic.: magnam possidet religionem paternus maternusque sanguis, Cic. – eines Ortes, rel. fani, sacrarii, Cic.: templorum, ...
cōn-fluo , flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit ... ... sucus confluat, Plin.: is (aër) porro quamvis confluat, Lucr.: si in ventrem sanguis confluxit, ibi in pus vertitur, Cels.: copia materiaï undique confluxit ad imum, ...
Buchempfehlung
Nachdem Musarion sich mit ihrem Freund Phanias gestrittet hat, flüchtet sich dieser in sinnenfeindliche Meditation und hängt zwei radikalen philosophischen Lehrern an. Musarion provoziert eine Diskussion zwischen den Philosophen, die in einer Prügelei mündet und Phanias erkennen lässt, dass die beiden »nicht ganz so weise als ihr System sind.«
52 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro