2. Arātus (Arātos), ī, m. (Ἄρατ ... ... . de div. 2, 14. – II) ein berühmter griech. Feldherr aus Sikyon, Stifter des achäischen Bundes, Cic. de off. 2, 81.
ūvidus , a, um (*uveo), feucht, naß ( ... ... . Bacchus, Hor. carm. 2, 19, 18: Ggstz., dicimus integro sicci mane die, dicimus uvidi, Hor. carm. 4, 5, 38 sq.
coepto , āvi, ātum, āre (Intens. v. coepi), ... ... intr. anfangen, beginnen = den Anfang nehmen, coeptantem iam coniurationem disiecit, Tac. ann. 4, 27: Olympiade septimā coeptante, Solin. 1, 28 ...
ārēsco , āruī, cere (Inchoat. zu areo), I) ... ... .: arescens lauri nemus, Aur. Vict.: bildl. v. Pers., arescant ipsi siccitate, Cornif. rhet. 4, 9. – II) insbes., Vor Durst ...
arātio , ōnis, f. (aro), I) das Pflügen ... ... et fructuosae, Cic.: hae quondam arationes Campana et Leontina, Cic.: arationes omnes totā Siciliā desertas atque a dominis omnes relictas esse cognoscitis, Cic.
spādix , icis, Akk. Plur. īcas, m. (σ ... ... . Bern.); vgl. Gell. 2, 26, 9. – II) ein Musikinstrument, wie die Lyra, Quint. 1, 10, 31.
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... signo et deportandas (hierher bringen) curavi, Cic.: cum ab omnibus (civitatibus Siciliae) mandata, legatos, litteras (Urkunden) testimoniaque sumpsissem (angenommen hatte), ...
cōn-fero , contulī, collātum (conlātum), cōnferre, I) zusammentragen ... ... statuas, Cic.: tributum in militare stipendium, Liv.: pecuniam pro parte in commune Siciliae, Cic.: ex nostro nonnihil in commune, Cic.: stipem Apollini, Liv.: Agrippae ...
con-cēdo , cessī, cessum, ere, sich aufmachend, Platz machend ... ... b) aufgebend: α) aufgeben = fahrenlassen, opfern, Siciliam, Liv.: partem octavam pretii, Plin. ep. – m. Dat. ...
dē-curro , currī u. (selten) cucurrī, cursum, ere ... ... paternae virtutis, in die F. der vät. T. treten, Iustin.: pedibus siccis super aequora, einherwallen, Ov. – m. ad u. Akk. ...
cōn-sūmo , sūmpsī, sūmptum, ere, I) verwendend, verbrauchend ... ... partim in percontando a peritis partim in rebus gestis legendis, Cic. – ingenium in musicis, Cic.; vgl. omnem vim ingenii in populari levitate, Cic.: non ...
1. aliēnus , a, um (alius), Adi. m. ... ... , nicht selbständig, nicht auf eigenen Füßen stehend (Ggstz. suus), in physicis totus alienus est, Cic. de fin. 1, 17. – β) ...
dē-fendo , fendī, fēnsum, ere (de und *fendo, ... ... homines sublevareque, Cic.: amicum, Cic.: Sex. Roscium parricidii reum, Cic.: provinciam Siciliam totam, Cic.: vitam salutemque totius provinciae, Cic.: def. tabulas testamenti, Val ...
quantus , a, um ( aus quam u. der Adjektivendung ... ... der Korrel. m. Genet. od. absol., hoc, quantum est ex Sicilia frumenti hornotini, exaraverunt, Cic.: illis, quantum importunitatis habent, parum est, impune ...
apertus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... für wen? durch Dat., ne nuda apertaque Romanis Africa ab Sicilia esset, Liv.: im Bilde, paeninsula est Peloponnesus... nulli apertior, quam ...
con-cito , āvī, ātum, āre (Frequ. v. concieo ... ... in iram, Quint. – is in te non expilatione Asiae, squalore ac lacrimis Siciliae concitetur? Cic. II) aufregend zur Erscheinung bringen, erregen, ...
ad-hibeo , buī, bitum, ēre (ad u. habeo), ... ... fratrem, Caes. – m. dopp. Acc., alqm patronum, arbitrum, Cic.: Siciliam testem, Cic. – bes. auch als Zuhörer zu einer Vorlesung ...
celebro , āvī, ātum, āre (celeber), 1) zahlreich ... ... . – ganz absol., im Zshg., publice a Syracusanis in gymnasio totā celebrante Siciliā (unter feierlichem Geleite von ganz S.) sepultus est, Nep.: is funus ...
af-fecto (ad-fecto), āvi, ātum, āre (afficio), ... ... gewinnen suchen, sich zu unterwerfen suchen, Gallias, Vell.: proximas civitates, Tac.: Siciliam, Flor.: civitates formidine aut pollicitando praemia, Suet. – 2) etw. ...
con-tero , trīvī, trītum, ere, zusammenreiben = zerreiben, ... ... Caecin. 14. – gew. m. in u. Abl., se in musicis, geometria, astris, Cic.: conteri in causis et in negotiis et in foro ...
Buchempfehlung
Die ältesten Texte der indischen Literatur aus dem zweiten bis siebten vorchristlichen Jahrhundert erregten großes Aufsehen als sie 1879 von Paul Deussen ins Deutsche übersetzt erschienen.
158 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro