1. sōlo , āvī, ātum, āre (solus), einsam-, öde machen, domos, Stat. Theb. 5, 149: populis urbes, ibid. 4, 36: solata puppis, Val. Flacc. 3, 41: solatae peste domus, Sen. Oedip. 4.
2. Solo , ōnis, m., s. Solōn.
sōlor , ōtus sum, ārī, trösten, I) eig.: diffidentem verbis suis, Plaut.: inopem, Hor. u. Verg.: se, Quint. – II) übtr.: a) erleichtern, lindern, mildern, beschwichtigen, zu lindern (zu mildern, ...
Solōn u. Solo , ōnis, m. (Σόλω ... ... . 2, 31, 8: Nom. Solo, Cic. de rep. 2, 2: Nom. Solon, Val. Max. 5, 3. ext. 3; 8,7 ...
solōx , ōcis, filzig, I) eig., ein ... ... – prägn., pecus hirtum atque solox, mit struppiger und filziger Wolle, Lucil. 1246; vgl. ... ... Tert. de pall. 4. – II) bildl.: cantilena elaborata filo soloci (grobem), Symm. epist. 1, ...
Soloe , ōrum, m., s. Solī.
dē-sōlo , āvī, ātum, āre, einsam lassen, verlassen, ingentes agros, Verg. Aen. 11, 367: agros profugiendo, Col. 1, 3, 11: urbes, Stat. Theb. 6, 917. – Oft im Partic. Perf. Pass., ...
īnsōlo , āvī, ātum, āre (in u. sol), etwas der Sonne aussetzen, um es zu erwärmen, zu dörren usw., etwas sonnen, uvas, Colum.: humus insolatur, wird erwärmt, Colum.: dies insolatus, sonniger (= heiterer) Tag ...
as-solo (adsolo), āvī, āre (ad u. solum), zu Boden werfen, zugrunde richten, Tert. ad nat. 1, 10; apol. 15.
ex-solo , s. ex-sulo.
cōn-sōlo , āre = consolor, Varr. sat. Men. 347; vgl. Prisc. 8, 25. – Passiv, a) = getröstet werden (vgl. Prisc. 8, 15), a quibus viatores consolari solent, Augustin. conf. 6 ...
Solomōn , - mōnius , s. Salomōn.
cōn-sōlor , ātus sum, ārī, a) leb. Wesen ... ... consolare te, quod (daß usw.), Cic. Sull. 29: his me consolor victurum suavius, ac si etc., Hor. sat. 1, 6, ... ... vitae posteritatis memoriā consolaretur, Cic. – Vgl. consolo.
soloecum , ī, n. (σόλοικον) = soloecismus (w.s.), Cic. ad Att. 1, 19, 10. Gell. 5, 20, 6; 17, 2,11.
Solonius , a, um, Name einer Gegend in Latium, solonisch, ager, Liv.: ire in Solonium, ins Solonische, Cic.
soloecista , ae, m. (σολοικιστής), der solözistisch Redende, der Solözist, Hieron. in Rufin. 3, 6.
soloecismus , ī, m. (σολοικ ... ... der Wörter, der Solözismus, Cornif. rhet. 4, 17. Quint. 1, 5, ... ... 21. Isid. orig. 1, 32. no. 1 sqq.: barbarismis, soloecismis obsitae sunt res vestrae et vitiorum deformitate ...
perissologia , ae, f. (περισσολογία), die überflüssige Wortfülle, Serv. Verg. Aen. 1, 658. Fulg. Verg. contin. p. 149 M. Anecd. Helv. 174, 2.
soloecophanes , is, n. (σολοικοφανές), der scheinbare Solözismus, Cassiod. de orat. 6. p. 572 (b) ed. Garet ...
Solī u. Soloe , ōrum, m. (Σόλοι), Stadt in Zilizien, griechische Kolonie, Vaterstadt des Stoikers Chrysippus, des Komikers Menander und des Astronomen Aratus, Liv. 33, 20, 4 u. 37, 56, 7: ...
Buchempfehlung
1587 erscheint anonym im Verlag des Frankfurter Druckers Johann Spies die Geschichte von Johann Georg Faust, die die Hauptquelle der späteren Faustdichtung werden wird.
94 Seiten, 6.80 Euro