mendācium , iī, n. (mendax), I) etwas Erdichtetes ... ... reliquorumque sensuum mendacia, Cic.: mendacio constare, Sen.: non est propria in ista nube substantia, nec corpus est, sed mendacium, sine re similitudo, Sen.
concrētio , ōnis, f. (concresco), I) abstr.: a) ... ... und Unkraut auf dem Acker, Augustin. serm. 47, 6: utriusque substantiae, Tert. de res. carn. 14: vitiorum, Beimischung, Ambros. in ...
1. ingenitus , a, um (in u. gigno), ... ... epist. 119, 1 extr.: quomodo possunt ingenitus et genitus esse unius naturae atque substantiae? Ambros. de incarn. domin. 7. § 79.