... . Acc. u. Infin., laudem statuo esse maximam, Cic.: statui in eo me non officii solum fructum ... ... .: pretium arti, Ter.: statuto loco, Cic.: dies est statutus comitiis, Liv.: st. ... ... rus ut irem iam heri mecum statueram, Plaut. Pseud. 549: statuunt, ut decem milia hominum in ...
... Stellung, minax, Hor.: citharoedicus, Apul.: illo statu sibi statuam fieri voluit... ex quo factum ... ... statum, Cic.: hic belli status erat, Tac. – caeli status imbrifer, procellosus et imbrifer ... ... Großjährigkeit, ICt. – d) status causae od. bl. status, bei Rednern, der ...
... statuae veterum hominum, Cic.: statua aurata, Liv.: statua Arvernorum (für die Arv.), Plin.: statuam fundere ducereve ex aere, Sen.: statuam alci ponere od. ... ... statuā pallidior, Catull. – a statuis, der Aufseher über die Statuen, Corp. inscr. Lat ...
1. status , a, um, s. sisto.
tatula , ae, m. (Demin. v. tata), Väterchen, Corp. inscr. Lat. 9, 1666.
citātus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... continuis citatior solito amnis, Liv.: Rhenus per fines Trevirorum citatus fertur, Caes.: citatus ambulet milia passuum minime duo, Scrib.: ferunt citati ... ... insbes., α) als mediz. t. t., pulsus arteriarum stabilis aut citatus aut tardus, Plin. ...
optātus , a, um, PAdi. (v. opto), ... ... ? Cic. – subst., optātum, ī, n., das Erwünschte, der Wunsch, praeter optatum meum, Cic.: optatum impetrare, Cic.: optatis meis fortuna respondit, Cic.: ...
... parva, Cornif. rhet.: quadrata, Plin.: homo staturae procerae, Suet.: staturā procerus, Treb. Poll., procerior, Vopisc.: vir praecipuae staturae, Colum.: statura utrique mediocris, Iustin.: homines tantulae staturae, Caes.: quā facie fuerit, quā staturā, Cic. – b) ...
natātus , ūs, m. (nato), das Schwimmen, Pallad. 1, 17, 2. Claud. IV. cons. Hon. 348; rapt. Pros. 3, 333. Auson. Mos. 90. 275. 344: marinus (im Meere), Apul. met. ...
dōtātus , a, um, PAdi. (v. doto), I) reichlich-, wohl ausgestattet, uxor, Plaut.: Aquilia, Cic.: coniunx, Hor.: subst., nupsit dotatae (eine Reiche), Pompon. com. 89. – II) übtr., gehörig ...
notātus , a, um, PAdi. (v. noto), kenntlich, ausgezeichnet, quam maxime notatae similitudines, Cornif. rhet. 3, 37: quo nobis notatior sit similitudo, ibid.: homo omnium scelerum libidinumque notis notatissimus, Cic. de domo 23.
pōtātus , ūs, m. (poto), das Trinken, vinum potatui affatim sufficiens, Apul. met. 7, 10: neque potatus obicis filio, Sen. contr. 2, 1 (9), 6.
rūtātus , a, um (ruta), mit Raute versehen, lacerti, mit Raute bedeckt, eingehüllt, Mart. 10, 48, 11: mustum, mit Raute angemacht, Plin. 19, 156: oleum, Pelagon. veterin. 2 (26 Ihm).
rotātus , ūs, m. (roto), die kreisförmige Drehung (Umdrehung ), Stat. Ach. 2, 417. Auson. Mosell. 362. Chalcid. Tim. 36 C. 58. 94.
mūtātus , Abl. ū, m. (muto), das Verändern, Vertauschen, Wechseln, Tert. de pall. 4.
optātum , ī, n., s. optātus.
astātus , s. hastātus.
dentātus , a, um (dens), I) mit Zähnen ... ... Zähnen geboren wurden, M'. Curius Dentatus, Plin. – prägn., vir, wohl bezahnt, Plaut.: ... ... adunca, ex omni parte dentata et tortuosa serrula, Cic.: in modum forficis dentatum ferrum, Veget. mil.: serra, Plin.: ...
ūsitātus , a, um, PAdi. (*usito), gewöhnlich, ... ... ist gewöhnlich, gebräuchlich, Cic.: u. so usitatum est m. folg. Infin. od. Acc. u ... ... 16, 1: cum eas non solum refelli, sed etiam accusari sciamus usitatum esse, Quint. 5, 5 ...
hastātus , a, um (hasta), mit einem Wurfspieße versehen ... ... Liv.: u. vollst. decumus ordo hastatus, Liv. – b) primus (secundus) hastatus (sc. centurio), der Hauptmann der ersten (zweiten) Kompanie ... ... , Veget. mil. 2, 8: centurio hastatus primus leg. IIII., Corp. inscr. Lat. 2, ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Michael Holzinger hat sechs eindrucksvolle Erzählungen von wütenden, jungen Männern des 18. Jahrhunderts ausgewählt.
468 Seiten, 19.80 Euro