cōnsuāsor , ōris, m. (consuadeo), der Anrater, auctore et consuasore Naevio, Cic. Quinct. 18.
calvaster , trī, m. = apiciosus, mit kahlem Vorderkopfe, Gloss. Vgl. Löwe Prodr. p. 424.
fulvaster , tra, trum (fulvus), rotgelb, radix, Ps. Apul. herb. 110.
Artavasdēs , is, Akk. ēn, m., König von Großarmenien, Sohn des Tigranes I., Zeitgenosse der Kleopatra, bald Freund der Parther, bald der Römer, Cic. ad Att. 5, 20, 2. Vell. 2, 82, 3. Tac. ann ...
dēvāstātor , ōris, m. (devasto), der Verwüster, Cassiod. hist. eccl. 6, 45.
dēvāstātio , ōnis, f. (devasto), die Zerstörung, Vernichtung, Eccl.
in-quassātus , a, um = ἀσάλευτος, unerschüttert, Gloss. II, 247, 11.
persuāstrīx , strīcis, f. (persuadeo), die Überrederin, Plaut. Bacch. 1167.
grāvastellus , ī, m. (Demin. v. *gravaster, vom griech. γραῦς; anders Paul. ex Fest. 96, 13 ... ... . Studemund im Hermes 1, 284 f. Walde (S. 353) plädiert für rāvastellus od. rāvistellus.
conquassātio , ōnis, f. (conquasso), sie Erschütterung = die physische Zerrüttung, totius valetudinis corporis, Cic. Tusc. 4, 29: conquassatio aut diruptio, Cass. Fel. 1. p. 132, 6.
persuāsōrius , a, um (persuadeo), zur Überzeugung führend, controversia, Iul. Vict. art. 3. § 5. p. 202, 14 B.: außerdem Interpr. Orig. in Matth. 47.
olīvastellum , ī, n. (Demin. v. olivaster = oleaster), ein kleiner wilder Ölbaum, Gromat. vet. 305, 4. p. 308, 8 u. 20 a.
persuāsitrīx , trīcis, f. (persuadeo), die Überrederin, Mart. Cap. 5. § 514.
persuāsibilis , e (persuadeo), leicht überzeugend (Übersetzung des aristotel. πιθανός), Quint. 2, 15, 13 u.a. Hieron. epist. 65, 9. Vulg. 1. Cor. 2, 4.
anasceuasticus , a, um (ἀνασκευαστικός), zum Widerlegen geeignet, definitio, Fortunat. art. rhet. 1, 13.
īnsuāsibilitās , ātis, f. (in u. *suasibilis), die Unüberredbarkeit, Hieron. in Ephes. 5, 6.
īnsuāsibiliter , Adv. einem Rate nicht zugänglich, Augustin. categ. decem c. 17.
persuāsissimus , s. per-suādeo.
persuāsibiliter , Adv. (persuasibilis), überzeugend, dicere, Quint. 2, 15, 14 u. 22.
per-vādo , vāsī, vāsum, ere, I) ... ... incendium pervasurum, Liv.: venenum artus pervasit, Tac.: pervasā urbe, pervasis regionibus, Amm.: paulatim perfidiae istius ... ... pervaserat, Cic.: fama urbem pervasisset, Liv.: pervasit iam multos ista persuasio, Quint. – II) ...