abūsus , ūs, m. (abutor), das Verbrauchen, der Verbrauch (Ggstz. usus, der Gebrauch), Cic. top. 17: res, quae in abusu sunt od. consistunt od. continentur, verbraucht werden, ICt.
2. acētum , ī, n. (ἄκοιτον), Jungfernhonig, Plin. 11, 38. Apic. 3, 69; 6, 257 (wo mel acoetum).
ab-nueo , ēre, altlat. = abnuo (s. Diom. 382, 11), m. Infinit., certare, Enn. ann. 283: ex eo futurum abnuebunt, Enn. tr. 371 (284).
ab-sono , uī, āre, mißtönen, einen falschen Ton haben, Ter. Maur. 2024. – Partiz. absonans, s. bes.
acatus , ī, f. (ἄκατος) = acatium no. I (w.s.), Auson. ep. 22, 31. Tert. adv. Marc. 5, 1.
Abaris , Akk. im u. in, m., ein Rutuler im Heere des Turnus, Verg. Aen. 9, 344. Val. Flacc. 3, 152.
abigeo , ātum, āre (ab u. ago), wegtreiben, Cypr. ep. 71, 2.
Achāia , -ias , -icus , -is , -ius , s. Achaeī.
absēns , entis, Partic. v. absum, w.s.
acarna od. -nē , s. acharnē.
acīdia , ae, f., s. acēdia.
absīda , ae, f., s. apsis /.
ab-bīto , ere, s. ābīto.
acīsco , s. acēsco.
acipes , s. agipēs.
accado , s. 1. ac-cido /.
... losmachen, 1) befreien, a) übh.: se a Fannio iudicio (durch einen Urteilsspruch), ... ... ), absol., m. Genet., Abl. u.m. de u. Abl., bis Catilina absolutus, Cic.: ... ... 637), alqm, Plaut. u. Ter.: creditorem, ICt. – β) erzählend abmachen, ...
... Ter. heaut. 672. – b) v. Lebl.: α) im allg.: illorum navis ... ... Cels. – II) übtr.: a) v. Pers.: α) der Zeit nach ... ... vergehen, somnus ut abscessit, Ov.: labor a vobis recedet, benefactum a vobis, dum vivitis, non abscedet, Cato ...
... Tac. ann. 11, 31. – c) übh. mit etw. ausrüsten, ausstatten, ... ... accinge futuris, Val. Flacc. – refl. acc. se u. medial accingi, sich waffnen, sich rüsten, α) mit etw., acc. ...
... Schatten wandern mußten, Cic. de nat. deor. 3, 43 u.s.: dah. für die Unterwelt selbst (in Prosa Acheruns, w ... ... . – Dav. abgeleitet: 1) Acherontēus , a, um (Ἀχερόν ... ... Arnob. 2, 62. – 4) Acherontīni , s. Acherūns a.E.