... .: A) im allg.: a) v. Pers., m. Ang. wohin? ... ... II) übtr.: A) im allg.: a) v. Pers.: has ... ... kommt noch, daß usw., Cic. u.a. (u. zwar ist accedit, quod = hierzu ...
... 794. – II) übtr. auf das innere Gefühl, a) v. Pers., rauh, streng, abstoßend, grämlich, ... ... schola exire, Sauertöpfe, Cic. – b) v. Lebl., u. zwar: α) von dem, was mit ...
... , Ter., Cels. u.a.: abortu perire, Plin. ep. – abortum facere, d.i. a) eine Fehlgeburt, Frühgeburt tun, zu früh gebären ... ... dass. abortum creare (v. Hitze u. Kälte), Col. – II) meton., die ...
accessus , ūs, m. (accedo), das Herzu-, ... ... (Ggstz. abscessus, decessus, discessus, recessus), I) eig. u. meton.: 1) eig.: a) übh.: acc. tuus ... ... .: dare alci accessum, Phaedr., u. Plur. accessus, Ov.: accessum negare, Ov. – 2) ...
... um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (v. accipio), »freundlich aufgenommen«; dah. ... ... , gern gesehen, beliebt, erwünscht, angenehm (oft m. carus u. gratus verb., s. Deder. Dict. 1, 20. p. 264), a) v. Pers., cara est uxor, dulces ...
abruptus , a, um, PAdj. m. Compar. u. Superl. (v. abrumpo), I) eig., abgerissen = jäh, steil, ... ... a) im allg., nur subst., abruptum, ī, n., der Abgrund, ...
absolūtus , a, um, PAdj. m. Comp. u. Superl. (v. absolvo), I) in sich abgeschlossen, vollständig, vollkommen ... ... . comparativum, das im Komparativ steht), Quint.: u. gradus abs., Positiv (Ggstz. ...
... m. (abscedo), der Weggang, Fortgang, a) v. Pers.: Ulixi, viri, Dict.: bes. im ... ... abscessu longius ad meridiem (Ggstz. accessu propius ad septentrionem), v.d. Sonne, Lact. – meton., als mediz. ...
... 44, 6), die Anklägerin, I) = die Angeberin, Plin. ep. 10, 59 (67) u. 60 (68). – II) = die Beschwerdeführerin, Plaut, asin. 511 G.: übtr. v. Abstr., acc. facti conscientia, Augustin. serm. ...
... t.t. a fronte, a tergo, a latere, a dextro cornu, Cic., Caes. ... ... bei den Verben abesse, distare u.a. (w.s.), u. bei procul, longe, prope u.a. (w.s.): u. so omnia auscultavi ab ...
S. S , s , der achtzehnte Buchstabe ... ... (st) latus, (st) lacus u.a.; ferner dū (s) mus, dū (s) metum, (st) lis u.a. (umgekehrt γρύτη ...
... Dominus, Decurio etc. – D. M. = Dis Manibus. – D. O. M ... ... D. = dono od. donum dedit: D. D. D. = dat, donat, dedicat. – D. P. S. = de pecunia sua: D. S. = de suo. ...
G. G , g , der siebente ... ... GAL. = Galeria tribu; G. I. = Germania Inferior; G. L. = Genio ... ... Genio populi Rom. feliciter; G. S. = Germania superior u. dgl.; s. Cagnat Cours d'épigraphie latine. 3. ...
... ab urbe condita. – u. a. d. = ante diem als Datum. ... ... A. = Augusti duo; A. A. A. = Augusti tres. – aber A. A. A. F. F. nach ...
... U. U , u , ursprünglich V, v, aus dem griech. ... ... κύμινον, cuminum), so daß dieser Laut zwischen unserem u, ü u. i schwebt, dah. er auch mit dem lat. ... ... .c. (urbis conditae) u. a.u.c. (ab urbe condita).
V. V , v , der einundzwanzigste Buchstabe des lat. Alphabets, kurzweg ... ... bezeichnet. – Als Abkürzung ist V. = vir, vivus, vivens, votum u. dgl. – Das Zahlzeichen V, das nur uneigentlich hierher gehört, bezeichnet ...
K. K , k , in der ältesten ... ... nur noch für einige Abkürzungen, wie K = Kaeso, s. Caeso: u. K. od. Kal. = ... ... ). Vgl. Diom. (I) 424, 27 sq. u. Dosith. (VII) 385 ...
I. I , i , neunter Buchstabe des ... ... als Zeichen für vokalisches und konsonantisches i. Als Abkürzung ist I = idem, infra, impensa, iter, Iuno, Iuppiter u.a. – IDQ. = iidemque. – I ...
2. ā (āh), Interj. unser ah ... ... Zurückweisung (dah. auch der Begütigung, s. Spengel zu Ter. Andr. 868), aber auch der Verwünschung, Komik., Verg., Poët. eleg., Ov. u.a. Dichter.
M. 1. M , m , zwölfter Buchstabe des latein. Alphabets, dem griech. ... ... , aber Em genannt. – Als Abkürzung bezeichnet M. gew. den Vornamen Marcus u. M' den Vornamen Manius.
Buchempfehlung
Der junge Vagabund Florin kann dem Grafen Schwarzenberg während einer Jagd das Leben retten und begleitet ihn als Gast auf sein Schloß. Dort lernt er Juliane, die Tochter des Grafen, kennen, die aber ist mit Eduard von Usingen verlobt. Ob das gut geht?
134 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro