... ōrum, m., a) die Besatzung eines Kastells, Sall. Iug. 92, 7. – b) die Bewohner eines festen Fleckens, Auct. b. Alex. 42, 3. Liv. 38, 45, 9. Corp. inscr. Lat. 1, 199, 24 (wo castelani geschr.): ...
carnificīna (arch. carnuficīna), ae, f. ( ... ... duci, Liv.: carnificinae locus, die Marterstelle, Suet. – übtr., Folter, Marter, Pein, Schinderei, Cic. Tusc. 3, 27; Sest. 135.
... recht hübsch in Silber gearbeitet, ensicula, Plaut. rud. 1169. – auch argentiolus geschr., laminae (lamminae) argentiolae, Fronto ... ... . 157, 1 N.: u. so subst., argentiolī, ōrum, m., kleine Silbermünzen, kleines Geld, Schol. Iuven. 14 ...
castimōnium , ī, n. (Nbf. v. castimonia, w. s.), das Fasten, castimoniorum abstinentia, Enthaltsamkeit beim Fasten, Apul. met. 11, 19. Vgl. Gloss. ›castimonium, ἀγνεία‹.
carphologia , ae, f. (καρφολο ... ... ;), das Ausklauben der Strohstückchen aus den Lehmwänden, von Kranken, Cael. Aur. acut. 1, 3, 34 u.a.
... ), fallen wollend, wankend, taumelnd, torkelnd, Naev. com. 120. Macr. sat. 5, 21, 16; vgl. Paul. ex Fest. 48, 4. Placid. gloss. V, 13, 24. Löwe Prodr. p. 4.
castellātim , Adv. (castellum), kastellweise, dissipati, in einzelne Kastelle, Liv. 7, 36, 10. – übtr., in Häufchen, truppweise, Plin. 19, 112.
1. carrūcārius (carrūchārius), a, um, zur carruca gehörig, Wagen-, mulae carruch., Ulp. dig. 21, 1, 38. § 8: mulio carruc., Capit. Maximin. 30, 6.
carnificius , a, um (carnifex), vom Henker herrührend, cribrum, Plaut. most. 55. – neutr. subst. carnificium , ī, n. = cruciatus, Tert. de pud. 22.
2. carrūcārius (carruca), ī, m., der Kutscher, Ulp. dig. 19, 2, 13 pr. M.: schola carrucariorum, Inschr. im Bollett. christ. 1901. p. 270.
adversātrīx (advorsātrīx), īcis, f. (adversator), die Gegnerin, Widersacherin (Ggstz. assentatrix). Plaut. most. 257. Ter. heaut. 1007.
antibacchus , ī, m. (7936;ντίβακχος), der antibacchische Vers, Auson. epist. 4, 93. Ter. Maur. 1410.
canistrifer , a, um (canistrum u. fero), einen Korb (mit Früchten, Blumen) tragend, Naiades Carm. epigr. 1233, 19 ed. Buecheler.
carnulentus , a, um (2. caro), fleischähnlich, tactus, Solin. 2, 41: vestigia, Solin. 49, 9: pectora, Prud. perist. 10, 372.
balineārius , a, um (balineum), zum Bade gehörig, Bade-, lacus, Corp. inscr. Lat. 1, 1166.
cassidārius , ī, m. (cassida), der Helmschmied, Corp. inscr. Lat. 6, 1952.
carracutium , ī, n. (carrus), eine Art zweiräderiger Wagen, nach Isid. 20, 12, 3.
ambitrebius , a, um, um den Fluß Trebia gelegen, pagus, Corp. inscr. Lat. 11, 1147.
adiūtābilis , e (adiuto), fördersam, opera, Plaut. mil. 1144.
carnuficius , a, um, s. carnificius.
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro