Aduatuca , ae, f., ein Kastell mitten im Gebiete der Eburonen, j. Tongern, Caes. b.G. 6, 32, 3.
ab-equito , āvī, āre, weg-, fortreiten, Syracusas, Liv. 24, 31, 10.
ad-neptis , richtiger atneptis, is, f., die Ururgroßenkelin, ICt.
adūnītus , a, um (ad u. unio), vereinigt, Eccl.
advorsum , advorsus , advorto , s. 1. adversus, 1. adversus, ad-verto.
adrēctus (arrectus), a, um, s. ar-rigo.
adreptus (arr.), a, um, s. ar-ripio.
1. adauctus , a, um, s. ad-augeo.
ad-nāscor , s. agnāscor.
ad-rog... , s. arrog...
... , si id mens humana adepta non sit, Cic. Rosc. Am. 131. – ... ... Solin.: paternos honores, Brut. bei Cic.: ius suum, Liv.: in adipiscenda morte manu ... ... est per scelus, Cic.: immortalitatem quandam per vos, Cic.: adeptos aliquantum se ...
admissūra , ae, f. (admitto), I) die Zulassung des männlichen Tieres zur Begattung, das Bespringen, die Belegung, Varr. u. Plin.: ... ... .: admissuras facere, Varr. – II) meton. (poet.) die Stuterei, emeritos habet admissura ...
aberrātio , ōnis, f. (aberro), das momentane Abkommen von etwas Beschwerlichem, das Sich-Entschlagen, die Zerstreuung, a dolore, a molestiis, Cic. ad Att. 12, 38, 3; ep. 15, 18, ...
ab-similis , e, unähnlich ... ... absimili formā, Caes. b.G. 3, 14, 5: gew. non abs. m. Dat., M. Antonio non abs., Eutr. 10, 16: non abs. pecori genus, Plin. 8, 199.
abrogātio , ōnis, f. (abrogo), die Abschaffung, legis, Cic. ad Att. 3, 23, 2: legis Oppiae, Val. Max. 9, 1, 3.
accantito (ad-cantito), āre, dazu singen, laudem (sc. sacris), Liv. Andr. tr. 9 (vgl. Ribbeck Coroll. p. IX).
ab-patruus , ī, m. (= avi patruus), der Bruder des Ururgroßvaters (abavi), ICt.
ad-inquīro , ere, dazu erforschen, ultra alqd, Iul. Val. 1, 41.
ad-quiēsco , ad-quīro , adquīsītio etc., s. acqu.
ad-invicem , wechselsweise, gegenseitig, Eccl.