amāsco , ere (amo, s. Prisc. 8, 73. Gloss. Scalig. V, 589, 2 K.), anfangen zu lieben, nunc primulum amasco, Naev. com. 138 R 2.
abūsor , ōris, m. (abutor), der etw. mißbraucht, ut (adulescentes) abusores rerum suarum esse dicantur, Salv. de gub. dei 8, 4.
2. Bessus , ī, m., Satrap von Baktrien, Verräter u. Mörder des Dareus Kodomannus, Curt. 5, 8 (24), 4 u.a. Iustin. 12, 5, 10.
chasmo (casmo), griech. χασμασθαι, gähnen, Gloss. V, 273, 45 ›chasmavit, oscitavit‹.
acesis , Akk. im, f. (ἄκεσις), eine Art Berggrün, zur Heilung dienlich, Plin. 33, 92.
amāsio , ōnis, m. = amasius (w.s.), Apul. met. 3, 22; 7, 21. Arnob. 4, 34. Prud. perist. 10, 182.
ad-ēsco , ātum, āre, heranfüttern, volantia non cibis nutribilibus adescata, Cael. Aur. acut. 1, 11, 95.
bēssis , s. bēs /.
amūsos , ī, m. (ἄμουσος), der Musik unkundig, Vitr. 1, 1, 13.
caesus , Abl. ū, m. (caedo), das Hauen, caesu frondium, Auct. itin. Alex. M. 44 (102).
Bassus , ī, m., »der Dicke«, Beiname röm. Geschlechter, wie der Aufidii, Caecilii u.a.
ab-ōsus , a, um (ab u. odi) verhaßt, Commod. instr. 2, 30, 7 (codd. abusum).
aristē , ēs, f., Name eines Edelsteins, Plin. 37, 159 (Detl. enariste).
2. cēnseo = succenseo, zürnen, Varr. sat. Men. 72.
cēnsum , ī, n., s. 1. cēnseo no. I, A, 2, c.
caesna , arch. = caena (cena), Fest. 205 (a) 15.
1. Bessus , ī, m., s. Bessī.
adēsus , a, um, s. ad-edo.
alīsco , s. alēsco.
2. cāssus , s. cāsus /.