arreptīcius , a, um (arreptus),  am Geiste ergriffen,  begeistert, besessen,   Augustin. de civ. dei 2, 4  (u.a.  Eccl.). Schol. Lucan. 1, 659  u.  Gloss. 
 
Wörterbucheintrag Latein-Deutsch zu »arrepticius«. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 1, Sp. 585.