anaticula (aniticula), ae, f. (Demin. v. anas), das Entchen, Cic. de fin. 5, 42. – als Liebkosungswort, Plaut. asin. 693.
apricātio , ōnis, f. (apricor), der Aufenthalt im Sonnenscheine, das Sonnen, Cic. ad Att. 7, 11; de sen. 57. Col. 8, 8, 4.
admonitum , ī, n. (admoneo), die Wahrnung, nur in der Verbindung: cohortationes, consolationes, precepta, admonita, Cic. de or, 2, 64.
aduncitās , ātis, f. (aduncus), die eingebogene Krümme, rostrorum, Cic. de nat. deor. 2, 122: rostri, Plin. 8, 97.
accubitor , ōris, m. (accumbo), der Tischnachbar, Porphyr. Hor. ep. 1, 18, 10. Aldh. de laud. virg. 452.
ancorātus , a, um (ancora), mit einem Anker versehen, catenae, Comp. Vitruv. de div. fabr. archit. 300, 25 R.
anhēlātus , ūs, m. (anhelo) = anhelitus (w.s.), Macrob. de diff. § 1 (Vol. 1. p. 229 ed. Ian).
annūntius (adnūntius), a, um, verkündigend, Ambros. Noë 17, 62: m. Genet., veri, Ambros. de off. 2, 10, 55.
absīdātus , a, um (absis), gewölbt, Cassiod. var. 4, 51. P. Victor. de reg. urb. Rom. reg. 4.
2. afflīctus (adflīctus), ūs, m. (afflīgo), das Anschlagen, nubium, Apul. de mundo 15.
adiuvāmen , minis, n. (adiuvo), die Unterstützung, Ps. Cypr. de sing. cler. 19 (Plur.).
ad-augēsco , ere, zunehmen, wachsen, sich vermehren, Lucr. 2, 296. Cic. poët. de div. 1, 13.
af-fēstīno (ad-fēstīno), āre, beschleunigen, Ps. Soran. de puls. p. 278 R.
ap-pōstulo (ad-pōstulo), āre, um etw. sehr bitten, Tert. de monog. 10.
abnegātor , ōris, m. (abnego), der Ableugner, Tertull. de fug. 12.
alticomus , a, um (altus u. coma), hochbelaubt, cupressus, Tert. de iudic. dom. 8.
ap-prehendo (ad-prehendo), prehendī, prehēnsum, ere, poet. zuw. ap-prēndo (ad-prendo), -dī, -sum, ere, angreifen, anfassen, I) eig.: 1) im allg.: alqm pallio, Ter.: claviculis adminicula tamquam manibus ...
... Gründe dartun, quid porro argumenter, qua de re dubitare nemo possit? Cic.: quid argumentamur, quo pecunia pervenerit? Cic.: nec iure an iniuriā caesi sint argumentari refert, Liv. – arg. de voluptate alcis, Cic.: ego neque in causis argumentari soleo, Cic. – ...
Argonautae , ārum, m. (Ἀργ ... ... 14. Amm. 14, 8, 3: divinum et novum vehiculum Argonautarum, Cic. de nat. deor. 2, 89: Argonautarum navis, ein bedeutendes Schiff, wie die Argo, Cic. de or. 1, 174: spatia Argonautarum, Platz (Halle) in Rom mit ...
aerāmentum , ī, n. (aero), I) das Erzwerk ... ... ferrum, Vulg. apoc. 18, 12: aurum et argentum et aer., Augustin. de agon. Chr. 16: aer. Tyrinum (= χαλκολίβανον), Itala apoc. 2, ...