ēiulo (hēiulo), āvī, ātum, āre, jaulen = laut aufheulen, laut wehklagen, cur od. quid eiulas? Plaut.: magnitudine dolorum eiulans, Cic. – m. Acc. = über usw., fortunas suas, Apul.: sese altius, Apul. ...
ēiulito (hēiulito), āre (Intens. v. eiulo), laut aufheulen, Lucil. 261 bei Varro LL. 7, 103 (wo die Hdschrn. heiulitabit, was L. Müller u. Marx aufgenommen haben).
ēiulātus , ūs, m. (eiulo), das laute Geheul, laute Wehklagen, eiulatu, questu, gemitu, Acc. fr.: senis unius eculeo impositi non supplex vox nec miserabilis eiulatus (Winseln), Val. Max.: eiulatus ne mulieri quidem concessus est, Cic.: ...
ēiulātio , ōnis, f. (eiulo), das laute Aufheulen, laute Wehklagen, lugubris, Cic.: illa non virilis, Cic.: eiulatione non opus est, Plaut. – Plur., lamentationes et eiulationes amove (halte fern), Sen. ad ...
ēiulābilis , e (eiulo), laut wehklagend, heulend, plangor, Apul. met. 4, 3.
ēiulābundus , a, um (eiulo), sich lautem Wehklagen hingebend, Iul. Val. 2, 16. p. 97, 26 K.