celeuma , atis, n. (κέλευμα ... ... 51, 14. – / Nbf. celeuma, ae, f. Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 423 (wo Abl. celeumā).
circius , ī, m., ein bes. dem narbon. Gallien eigener ... ... . 2, 22, 20. Apul. de mund. 14 in. Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 78: thrascias sive circius, Veget. mil. 4 ...
adversor (arch. advorsor), ātus sum, ārī (adversus), I ... ... subst., adversantibus asper, Liv. 36, 32, 5: necem repraesentantes adversantibus, Suet. Vit. 10, 2: adversantis altercatio, Augustin. de civ. 10, 11. / ...
cōn-fodio , fōdī, fossum, ere, a) t. t. ... ... omni parte confodiunt, alia grassantia extrinsecus, alia in visceribus ipsis ardentia, Sen. de vit. beat. 27, 6. – tot iudiciis confossi praedamnatique, schon geschlagene, ...
1. Claudius u. (andere Schreibart) Clōdius , a, ... ... Plur. Clodii, Sen. ep. 97, 10 u. de brev. vit. 5, 1. – Dav. Clōdiānus , a, um, ...
abundāns , tis, Abl. auch abundanti, PAdj. m. ... ... um, als ob ihr die Hülle u. Fülle hättet, Sen. de brev. vit. 3, 4: dah. ex abundanti, zum Überfluß, noch obendrein, ...
cōn-fugio , fūgī, ere, hinzufliehen, d.i. irgendwohin seine Zuflucht nehmen, sich flüchten, I) eig.: Alexandria, quo Antonius cum ... ... stultitiam, adulescentiam, Cornif. rhet. – / vulg. Perf. confugivit, Vict. Vit. 3, 29.
1. Colophōn , ōnis, Akk. ōnem u. ōna, ... ... Dict. Cret. 1, 17. p. 13, 28 M. Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 83. – Dav.: A) Colophōniacus , ...
cavillor , ātus sum, ārī (cavilla), I) neckenden Scherz-, ... ... mil. 11. / Aktiv. Nbf. cavillo , āre, Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 241. Prisc. 8, 76: Passiv cavillatur ...
1. animātus , a, um, PAdi. (v. animo), ... ... Plaut. capt. 407. Cic. ad Att. 15, 12, 2. Suet. Vit. 7, 3 (wo: exercitus male animatus erga principem): m. ...
Catilīna , ae, m., L. Sergius, der durch mehrere Verschwörungen gegen das Vaterland berüchtigte Römer, Cic. Cat. 1, 1 sqq. Sall. Cat ... ... unter Leuten wie Kat. u. Klodius sich umhertreibend, Sen. de brev. vit. 5, 1.
byssinus , a, um (βύσσινος), fein leinen, aus Batist, vestis, Apul.: opus, ICt.: ... ... cult. fem. 2, 13. Vulg. 2. paral. 5, 12. Auct. vit. S. Hilar. 19.
cerūchus , ī, m. (κεροῦχο ... ... u. 10, 495. Val. Flacc. 1, 469. Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 408. Ennod. carm. 1, 7, 43. ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... tuorum, Cic. – certus consilii (fest im E.), Sen. de brev. vit. 3, 3. Tac. hist. 2, 46; Ggstz. incertus consilii ...
cōgitātio , ōnis, f. (cogito), das Denken, ... ... animum od. alqm, Liv. 36, 20, 3. Sen. de brev. vit. 19, 3: u. bl. subit cogitatio, Liv. 25, 24 ...
2. circuitus (circumitus), ūs, m. (circueo = circumeo, ... ... Werkes, quo circuitus voluminis tui sit ὀγκωδέστατος, sicut est ventriculi tui, Suet. vit. Hor. p. 47, 11 R. – d) der Umgang ...
continuus , a, um (contineo), zusammenhaftend, -hängend, ... ... Plaut.: stella crinita per septem dies continuos fulsit, Suet.: duabus continuis noctibus somnia vit, Suet.: per continuos menses (Monate nacheinander) caput interdum foribus illisit, ...
2. Concordia , ae, f., I) die Göttin der Eintracht ... ... 5. – II) als Personenname: A) Beiname des Vitellius, Suet. Vit. 15. – B) Name einer Sklavin, Paul. dig. 40, ...
astrictus (adstrictus), a, um, PAdi. m. Compar. ... ... wahre Verschwender) in eo, cuius unius honesta avaritia est, Sen. de brev. vit. 3, 1: Platonis verbis astricta, sensu praevalens sententia, Val. Max. ...
Agrippīna , ae, f., weiblicher Name in der Familie Agrippa, ... ... (Tac. hist. 1, 57; 4, 56 u. 63. Suet. Vit. 10, 3) od. Colōnia Claudia Augusta Agrippīnēnsium (Inscr.) ...
Buchempfehlung
Der aus Troja zurückgekehrte Agamemnon wird ermordet. Seine Gattin hat ihn mit seinem Vetter betrogen. Orestes, Sohn des Agamemnon, nimmt blutige Rache an den Mördern seines Vaters. Die Orestie, die Aischylos kurz vor seinem Tod abschloss, ist die einzige vollständig erhaltene Tragödientrilogie und damit einzigartiger Beleg übergreifender dramaturgischer Einheit im griechischen Drama.
114 Seiten, 4.30 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro