Apūlia , ae, f., eine Landschaft in Unteritalien auf beiden Seiten ... ... , um, apulisch, pecuarii, equi, triticum, Varr.: gens, Hor.: ager, bellum, Liv. – Subst., Āpulus, ī, m., der ...
hīrtus , a, um (vgl. hīrsūtus), struppig, borstig ... ... v. Örtl., aequor, Prud.: hirta dumis saxa, Stat.: spinigeris stirpibus hirtus ager, Prud. – n. pl. subst., per hirta dumis et aspera, ...
Thūriī , ōrum, m. (Θούριοι ... ... thurinisch, aus Thurii, iuventus, Liv.: sinus, der tarentinische, Ov.: ager, Liv. – subst., Thūrīnī, ōrum, m., die Einw. von ...
1. striga , ae, f. (stringo, s. Fest. ... ... , 11 u.a.: prima, ibid. 207, 14: in strigas assignatur (ager), ibid. 238, 15. Vgl. Rudorff 2, 290 f.u. 419 ...
Temesa , ae, f. u. Temesē , ēs, f ... ... 5, 47. – B) Tempsānus , a, um, tempsanisch, ager. Liv. 34, 45, 4: incommodum, Cic. Verr. 5, 39. ...
Phlīūs , ūntis, Akk. ūnta, f. (Φλι ... ... ;ος), in-, aus-, bei Phlius, phliasisch, sermo, Cic.: ager, Liv. – Plur. subst., Phlīāsiī, iōrum, m., (Φλ ...
Hypata , ae, f. (Ὕπατα), Stadt der Änianen in Thessalien, in der Nähe des Sperchius, berüchtigt wegen der Zauberkünste ihrer alten Weiber ... ... Hypatäer, Liv. – B) Hypatēnsis , e, hypatensisch, ager, Liv.
Vērōna , ae, f., eine der schönsten u. blühendsten Städte ... ... 4443. – Dav. Vērōnēnsis , e, veronensisch, aus Verona, ager, Plin.: iuvenes, Catull. 100, 2 (synk. Genet. Veronensum): ...
Compsa , ae. f., Stadt der Hirpiner im Gebirge von Samnium ... ... (= Compsanus) municeps, Cic. Verr. 5, 158: C. Trebius, Liv.: ager, Liv. – Plur. subst., Compsānī, ōrum, m., die Einw ...
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... spiritus deficeret, Curt. – ne vires deficiant, utique eo die cibum assumere debet (aeger), Cels.: quamvis consenuerint vires atque defecerint, Cic. – v. der Stimme ...
propior , neutr. propius, Genet. ōris, Superl. proximus ... ... incolunt (wohnen), Caes.: dextrum latus, quod proximum hostes erat, Sall.: Laconicus ager, qui proximus finem Megalopolitarum est, Liv. – mit ab u. ...
integer , gra, grum (eig. intager, v. tag ... ... bei vollem Wohlbefinden, ganz gesund, ganz wohl, si integer futurus esset aeger, Cels.: antequam ex toto (aeger) integer fiat, Cels. – im Bilde, neu patiamini licentiam scelerum quasi ...
ex-pedio , īvī u. iī, ītum, īre (vgl ... ... expediam, Mela: sed qui utrosque error vos agitet expedibo, Pompon. fr.: cuius (ager), non dico hominis, sed populi fuerit, expedire potes? Sen. – nunc ...
quiēsco , ēvī, ētūrus, ere (quies), ruhen, I ... ... agendum et agenti quiescendum est, Sen. – b) übtr., v. Lebl.: ager, qui multos annos quievit, brach gelegen hat, Cic.: prato gravia arma ...
cūrātio , ōnis, f. (curo), das Sichangelegenseinlassen, I) ... ... ( auch = Heilart-, methode), auch die Operation, ut (aeger) aptus tali curationi sit, Cels.: idonei huic curationi non sunt, Cels.: ...
re-mitto , mīsī, missum, ere, I) zurückgehen lassen, ... ... b) befreien, zB. vom Fieber, Plin. ep.: vere remissus ager, im Frühjahr ist der Acker frei von Eis und Schnee, Ov. ...
as-surgo (ad-surgo), surrēxī, surrēctum, ere, sich ... ... sich erheben, -erstehen, -sich erholen, neque, ex quo semel fuerit aeger, umquam non modo visum in publico, sed ne assurrexisse quidem ex morbo multorumque ...
ostendo , tendī, tentum u. später tēnsum, ere (obs ... ... lucos Phoebo, Stat.: catulos canesque maritas tepido soli, Nemes.: im Passiv, ager, qui soli ostentus erit, Cato: locus ostentus soli, Cato. – 2) ...
pretium , iī, n. (vgl. altindisch apratā, ohne ... ... , auch wir »im Preise sein od. stehen«, Liv. u. Ov.: ager maioris pretii, Ter.: parvi pretii esse, Cic.: esse pretii minimi, Sall. ...
Phryges (Fryges, Friges, altlat. Phruges od. Fruges ... ... .), Auson. edyll. 12. de hist 22. p. 137, 4 Schenkl: ager, Claud. Eutr. 2, 154: augur, Iuven. 6, 584. – ...
Buchempfehlung
Stifters späte Erzählung ist stark autobiografisch geprägt. Anhand der Geschichte des jungen Malers Roderer, der in seiner fanatischen Arbeitswut sich vom Leben abwendet und erst durch die Liebe zu Susanna zu einem befriedigenden Dasein findet, parodiert Stifter seinen eigenen Umgang mit dem problematischen Verhältnis von Kunst und bürgerlicher Existenz. Ein heiterer, gelassener Text eines altersweisen Erzählers.
52 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro