circumicio , iēcī, iectum, ere (circum u. iacio), I ... ... II) alqd alqā re, mit etw. umschließen, umgeben, sic animus extremitatem caeli rotundo ambitu circumiecit, Cic. Tim. 26: planities saltibus (mit ...
in-expertus , a, um, I) aktiv = etw. ... ... Dat., bonis inexpertus atque insuetus, Liv.: m. ad u. Akk., animus ad contumeliam inexpertus, Liv.: absol., inexperti, Hor. – II) ...
īn-stabilis , e, I) aktiv: A) = ... ... manus, unstete = räuberische, Curt.: motus (rerum maritimarum), Caes. – animus, Verg.: fortuna, Tac.: fortuna incerta instabilisque, Pacuv. fr. – II) ...
... Cic. – II) mit schmerzhaft bewegt werden, sich mit betrüben, animus condolescit misericordiā, wird gleichfalls vom Mitleid schmerzhaft ergriffen, Augustin. serm. ... ... , 3. – m. Dat. ( mit wem? ), corpori animus condolescit, Tert. de anim. 5.
prae-sentio , sēnsī, sēnsum, īre, vorher empfinden, vorher-, ... ... de nat. deor. 2, 45: m. folg. indir. Fragesatz, praesentit animus et augurat quodam modo, quae futura sit suavitas, Cic. ep. fr. ...
appetentia , ae, f. (appetens), das Begehren, Trachten ... ... contrariam ducitur appetentiam, Cael. Aur. chron. 4, 9, 137: Plur., animus ad appetentias rigidus et indomitus, Auct. itin. Alex. 52 (115).
com-prehendo (zsgzg. com-prēndo) , prehendī (prēndī), ... ... c. omma suis animis et cogitatione, Cic.: intellegere et cogitatione c., qualis sit animus, Cic.: sed quo magis (mentem ab oculis) sevoco, eo minus id, ...
condīmentum , ī, n. (condio), I) das Mittel zum ... ... als auch von dem, was die Kraft hat, eine Strenge zu mildern, animus aequus optimum aerumnae c., Plaut.: severitas alcis multis condimentis humanitatis mitigatur, Cic. ...
exercitātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... sehr beunruhigt, hart geprüft, a) eig.: curis agitatus et exercitatus animus, Cic.: Syrtes exercitatae noto, Hor.: non sane alias exercitatior magisque in ambiguo ...
in-corruptus , a, um, unverdorben, unversehrt, I) ... ... unverletzt, unverfälscht, unbefangen, monumenta (geschichtl. Denkmäler), Liv.: sensus, animus, Cic.: iudicium, Liv. u. Lact.: origo, echter, Plin ...
incōgitātus , a, um (in u. cogito), I) passiv, 1) unüberlegt (Ggstz. meditatus), opus, Sen.: ... ... Lampr. Alex. Sev. 16, 2. – 2) unbedacht, unüberlegt, animus, Plaut. Bacch. 612.
exitiābilis , e (exitium), zum Untergange führend, Unheil stiftend, ... ... fuit, Vell. – m. in u. Akk., ex. in suos animus, Tac. – Dav. exitiābiliter , Adv., Augustin. de civ. ...
haud-quāquam (haut-quāquam), auf keine Weise, keineswegs, durchaus ... ... u. Cic. – γ) m. Pronom., zB. h. idem animus, Liv.: h. tanta alacritas erat, Liv. – δ) m. Substst ...
cōnfīrmātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... 10, 1. – II) ermutigt, beherzt, satis certus et confirmatus animus, Cic.: sensus rectus et c., Cic.: confirmatiorem alqm efficere, Caes. – ...
contemplātio , ōnis, f. (contemplor), das Hinrichten des ... ... alcis, Tac.: summa vis infinitatis magnā ac diligenti contemplatione dignissima est, Cic.: totus animus in hac una contemplatione defixus est, Plin. ep. – Plur., contemplationes ...
gladiātōrius , a, um (gladiator), a) zu den Gladiatoren ... ... übtr., gladiatormäßig, fechtermäßig, -artig, caterva, Caecil. com. 38: animus, Ter. Phorm. 964. Augustin. serm. 20, 3 u. in ...
in-explēbilis , e (in u. expleo), I) passiv ... ... α) v. Lebl.: populi fauces, Cic.: cupiditas, libido, Cic.: animus, Sen.: desiderium videndi, Val. Max. – m. Genet., inexplebilis ...
īn-satiābilis , e, Adi. m. Compar. (in ... ... Val. Max. 8, 14. ext. 2. – m. Abl., humanus animus insatiabilis eo, quod fortuna spondet, nie befriedigt durch das, was usw., ...
malevolentia (malivolentia), ae, f. (malevolens), die üble Gesinnung ... ... obtrectatio, Cic.: mal. hominum in me, Brut. in Cic. ep.: animus nullā in ceteros malevolentiā suffusus, Cic. – / Über die Schreibung malivolentia ...
im-perturbātus , a, um (in u. perturbo), ... ... ohne Affekte, affektlos, ruhig, Sen. ep. 85, 2 sqq.: animus imp., Sen. ep. 66, 6: audio imperturbatus, interritus, Plin. ep ...
Buchempfehlung
Glückseligkeit, Tugend und Gerechtigkeit sind die Gegenstände seines ethischen Hauptwerkes, das Aristoteles kurz vor seinem Tode abschließt.
228 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro