īnstitūtio , ōnis, f. (instituo), I) die Einrichtung, rerum, Cic.: institutionem suam conservare, seiner Gewohnheit (seiner Art) treu bleiben, Cic. – II) die Anweisung, der Unterricht, doctoris, Cic.: Cynica, ...
re-scissio , ōnis, f. (rescindo), die Aufhebung, prioris decreti, ICt.: emptionis, ICt. – übtr., ... ... atque resc., Augustin. c. Crescon. 2, 8. § 10: Ggstz. institutio, Tert. adv. Marc. 2, 7.
līmitāris , e (limen), zur Grenze gehörig, Grenz-, iter, Varro LL. 5, 21: institutio, Gromat. vet. 206, 8.
captātōrius , a, um (captator), I) zum Erbschleicher gehörig, institutio (heredis) c., das Einsetzen einer Person zum Erben unter der Bedingung, daß sie uns wieder zum Erben einsetzt, ICt.: ebenso scripturae c., ICt. – II) ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... expensae summae continebantur, Val. Max.: earum ipsarum rerum, de quibus agimus, prima institutio et quasi disciplina illo libro continetur, Cic.: epistulae ei redduntur, quibus bellum ...
puerīlis , e (puer), kindlich, knabenmäßig, jugendlich, Kinder-, ... ... , Verg.: regnum, königliche Regierung jmds. als Jüngling, Liv.: institutio, Quint.: passio, die Epilepsie, Cael. Aur.: delectatio, jugendliche Ergötzung ...
dē-mōnstro , āvī, ātum, āre, nachweisen, auf ... ... nomen heredis quidem non dixerit, sed indubitabili signo (Kennzeichen) eum demonstraverit, valet institutio, ICt. – 2) als gramm. t. t., a) durch ...