meritum , ī, n. (mereo), I) ... ... Verschulden, die Verschuldung, merito populi Romani, Caes.: non meo quidem mehercules merito, Vatin. in Cic. ep.: nullo meo merito, Cic.: nullo meo in se merito, ohne etwas gegen ihn verschuldet zu haben, Liv.: ...
modulus , ī, m. (Demin. v. modus), I) ... ... dei 20, 21, 1. p. 457, 30 D 2 .: ego pro meo modulo (nach meinen Kräften) vestigia sequens apostolorum, ibid. 18, 44. ...
... und her überlegen, genau erwägen, in meo corde eam rem volutavi et diu disputavi, Plaut. most. 87 sq. ... ... einer unechten Stelle): apud sensum meum disputo, afrik. = cum animo meo reputo, Apul. met. 11, 27: m. folg. Acc. ...
tepidus , a, um (tepeo), lau (Ggstz. ... ... Sen.: quia tepidus es et nec frigidus nec calidus, incipiam te emovere ex ore meo, Vulg. – neutr. tepidum poet. statt des Adv., notus, adverso ...
dē-migro , āvī, ātum, āre, wegziehen, weggehen, auswandern ... ... .: hinc, von hinnen gehen = sterben, Cic.: vitā, Arnob.: de meo statu demigro, Cic.: strumae ab ore demigrarunt, haben sich weggezogen, Cic ...
vēnātus , ūs, m. (venor), I) das Jagen ... ... agitantur, Amm. – übtr., v. Fischfang, hunc qui cepi in venatu meo, Plaut. rud. 970. – II) meton., die Jagdbeute, ...
nīdulus , ī, m. (Demin. v. nidus), ein kleines Nest, I) eig.: aviculae nidulus, ... ... Ruf. Vergin. in Plin. ep. 6, 10, 1: in nidulo meo moriar, Vulg. Iob 29, 18.
dē-vāsto , ātum, āre, gänzlich verwüsten, ausplündern, brandschatzen, Praetutianum Hadrianum agrum, Marsos inde Marrucinosque et Pelignos devastat circaque ... ... devastati, Liv. 23, 42, 5: quid Lycii referam Sarpedonis agmina ferro devastata meo? Ov. met. 13, 255 sq.
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... convenisse, Cic.: qua ex coniunctione naturae... convenire potest aut fissum iecoris cum lucello meo aut meus quaesticulus cum caelo, terra rerumque natura? Cic. – m. ...
... consistere usura debuit, quae erat in edicto meo, die in m. E. erlaubte Verzinsung mußte aufhören, Cic.: ... ... . – u. im Bilde (vom Redner), confiteor... me consistere in meo praesidio sic, ut non fugiendi hostis, sed capiendi loci causā cessisse videar ...
1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... des Prädikats, Iovis esse nepoti contigit haud uni, Ov.: quo tempore mihi fratrique meo destinari praetoribus contigit, Vell.: ita mihi libero et vivere contingat et mori, ...
cō-gnōsco , gnōvī, gnitum, ere (co und gnōsco = ... ... Plaetorio cognosces, Cic.: simul consul ex multis de hostium adventu cognovit, Sall.: de meo studio... credo te cognoscere ex litteris tuorum, Cic. – ε) absol.: ...
prō-mitto , mīsī, missum, ere, vorwärts-, vor-, hervorgehen ... ... folg. Acc. u. Infin. Praes. act., promittebas te os sublinere meo patri, Plaut. merc. 631 (vgl. rud. 540): tepefactum (marrubi ...
negōtium , iī, n. (nec u. otium), die ... ... so auch im Plur. = Geschäftigkeit im öffentl. Dienst, maius commodum ex otio meo quam ex aliorum negotiis rei publicae venturum, Sall.: a negotiis in otium conversa ...
cōnsecro , āvī, ātum, āre (con u. sacer), ... ... consecraverant, Caes.: c. aram in litore, Cic.: aram fortunae salutaris pro reditu meo in urbem senatus consecravit, Monum. Ancyr. tab. 2. lin. 27 sq ...
officium , iī, n. (viell. aus opificium mit veränderter ... ... saepe est experta puella officium totā nocte valere meum, Prop.: ter Libas officio continuata meo est, ist dreimal nacheinander von mir bedient worden, Ov.: quae multas ...
secundus , a, um (sequor), folgend, I) ... ... Segeln, secunda vela dato, Ov.: bildl., des ingenio vela secunda meo, Ov. – c) v. a. Ggstdn.: (Neptunus) flectit equos ...
1. prōmptus , a, um, PAdi. (v. promo), ... ... sich darbietet) et aeque promptum est (zugänglich ist) et mihi et adversario meo, Cic.: fidem suam populo Rom. promptam expositamque praebuit, stellte zur Verfügung, ...
2. commodum , ī, n. (commodus), a) die ... ... wenn es dir gelegen sein wird, Cic. – bes. oft commodo meo, tuo, suo, nostro, vestro, nach meiner, deiner, seiner, unserer, ...
superbus , a, um ( zu super, wie probus ... ... ) m. Abl. (auf), pecuniā, Hor.: parto regno, Curt.: meo superbus incedis malo, Hor. – b) v. Tieren, stolz, sich ...
Buchempfehlung
Demea, ein orthodox Gläubiger, der Skeptiker Philo und der Deist Cleanthes diskutieren den physiko-teleologischen Gottesbeweis, also die Frage, ob aus der Existenz von Ordnung und Zweck in der Welt auf einen intelligenten Schöpfer oder Baumeister zu schließen ist.
88 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro