nato , āvī, ātum, āre (Frequent. v. no, nāre), schwimmen, I) eig.: querquedulae natantes, Varro fr.: studiosissimus homo natandi, Cic.: nat. in mari, Cels.: in Oceano, scherzh. = schiffen, Cic. (vgl ...
ē-nato , āvī, ātum, āre, I) intr. herausschwimmen, durch Schwimmen entkommen, A) eig.: si fractis enatat exspes navibus, Hor.: pauci enatant, Phaedr.: ex naufragio patriae salvus nemo potest enatare, Cornif. rhet.: quae (possessiones) etiam ...
novem , Numer. (urspr. *noven, altindisch nava, gotisch u. ahd. niun), neun, Komik., Cic. u.a.: ... ... decem novem, Caes.: novem dierum iter, Caes.: puerulo me non amplius novem annos nato, Nep.
in-nato , āvī, ātum, āre, I) hineinschwimmen, in concham hiantem, Cic. de nat. deor. 2, 123. – II) auf od. in etw. schwimmen, A) eig., m. Dat., ...
an-nato (ad-nato), āvī, ātum, āre, I) an etw. heranschwimmen, m. ad u. Akk., ad proxima navigia, Auct. b. Alex. 20, 6: ad eas naves, ibid. 21, 2: ad ...
dē-nato , āre, herabschwimmen, einherschwimmen, Tusco alveo, Hor. carm. 3, 7, 28: übtr., herabfließen, v. Wasser, denatat ab illo (culmine), Augustin. in psalm. 141, 5 extr.: de tumoribus collis, Augustin. ...
re-nato , ātus, āre, wieder zurückschwimmen über usw., eodem renatato stagno, Augustin. de civ. dei 18, 17.
ab-nato , āre, davonschwimmen, Stat. Ach. 1, 383. Vgl. Gloss. ›abnatare, εκκολυμβησαι‹.
ad-nato , s. an-nato.
trānato (trāns-nato), āvī, āre, hinüber-, durchschwimmen, absol., relicto equo tranatavit, Tac.: Germani tranatantes, Tac.: e Tigri in lacum (v. Fischen), Plin.: simul e mole Bructerorum cuneus tranatavit, Tac. – m. Acc. ...
natātus , ūs, m. (nato), das Schwimmen, Pallad. 1, 17, 2. Claud. IV. cons. Hon. 348; rapt. Pros. 3, 333. Auson. Mos. 90. 275. 344: marinus (im Meere), Apul. met. ...
natātio , ōnis, f. (nato), I) das Schwimmen, die Schwimmübung, Plur. bei Cic. de sen. 58. Cels. 3, 24 extr. – II) meton., der Schwimmplatz, Cels. 3, 27, ...
natātor , ōris, m. (nato), der Schwimmer, Varro LL., Ov. u.a.
prō-nato , āre, hervorschwimmen, hinschwimmen, Hyg. astr. 2, 17 extr.
sub-nato , āre, unten schwimmen, Sil. 14, 483. Apul. met. 4, 31.
prae-nato , āre, I) vorschwimmen, voranschwimmen, Plin. 9, 186. Stat. silv. 3, 2, 36. – II) vorbeischwimmen, praenatante pisciculo, Plin. 9, 146. – übtr., vorbeifließen, amnis domos praenatat, Verg ...
natātilis , e (nato), was schwimmen kann, praeda, Ven. Fort. vit. S. Mart. 4, 303: natatiles et volatiles animae, Tert. adv. Herm. 33. – Plur. natatiles subst., Schwimmtiere, Prud. perist. 10, 332. ...
super-nato , āvī, āre, oben darüber-, daraufschwimmen, Sen., Colum. u.a.: mit Dat., arieti supernatasse, Apul. met. 6, 29.
natābulum , ī, n. (nato), der Schwimmplatz, Apul. flor. 16 in.: natabula fluminis, Iul. Val. 2, 9 ed. Paris.
natābilis , e (nato), was schwimmen kann, Boëth. in Cic. top. 3. p. 332, 2 B. Coripp. 4, 43.
Buchempfehlung
Nach Caesars Ermordung macht Cleopatra Marcus Antonius zur ihrem Geliebten um ihre Macht im Ptolemäerreichs zu erhalten. Als der jedoch die Seeschlacht bei Actium verliert und die römischen Truppen des Octavius unaufhaltsam vordrängen verleitet sie Antonius zum Selbstmord.
212 Seiten, 10.80 Euro