terminus , ī, m. (zu tero; vgl. ... ... Glied, Pompon. com. 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, Ov. fast ... ... , quod transituri sumus, Curt.: si umquam adversus immodicas cupiditates terminus staret, Curt. – 2) = ...
therminus , a, um (θέρμινος), aus Lupinen (Feigbohnen), oleum, Plin. 23, 94.
termo , ōnis, m. = terminus, Enn. ann. 479 u. 480; vgl. Fest. 363 (a), 23.
... I) mit Rücksicht auf den terminus a quo = hervorgehen, herauskommen, A) eig. u. ... ... . 2, 7, 54 sq. – II) mit Rücksicht auf den terminus ad quem = vorwärts-, vorgehen, -rücken, A) eig ...
saxeus , a, um (saxum), aus Felsen, aus Stein, ... ... meton.: a) eig.: scopulus, Ov.: tecta, Ov.: crepido, Plin.: terminus, von Kiesel, Gromat. vet.: umbra, von den Felsen, Verg ...
termen , inis, n. = terminus, Acc. tr. inc. fab. 37. Greg. Tur. hist. Franc. 9, 20. p. 375, 9 u. 12: termina duo, Corp. inscr. Lat. 1, 199. lin. 8: ...
... : cella qu., Pallad. 1, 40: terminus, Gromat. vet. 342, 16 u.a.: finis, ibid. ... ... , Quadrat, perticae dolantur in quadrum, Colum. 8, 3, 7: terminus si in quadrum dolatus fuerit, Gromat. vet. 305, 13: II ...
termino , āvi, ātum, āre (terminus), begrenzen, abgrenzen, abmarken, I) eig.: intra finem loci, quem oleae terminabant, Cic.: fana, Liv.: fines vestri imperii, Cic.: agrum publicum a privato, Liv.: stomachus palato extremo terminatur, endigt, ...
dē-pango , pactum, ere, in die Erde einschlagen, einsetzen, malleolum, Col.: quercus in scrobe depacta, Plin. – im Bilde, vitae depactus terminus alte, Lucr. 2, 1087.
bifurcus , a, um (bis u. ... ... , ramus, Ov.: surculi, Col.: valli, gabelförmige Schanzpfähle, Liv.: terminus = samardacus od. samartia (w. s.), Gromat. vet.: ders. bifurtius terminus, ibid. – subst., bifurcum, ī, n., der Punkt, ...
ex-termino , āvī, ātum, āre (ex u. terminus), eig. »über die Grenze treiben« (vgl. Isid. 10, 87); dah. I) fortjagen, vertreiben, ex urbe od. urbe, Cic.: de civitate, Cic. ...
cursōrius (cursūrius), a, um (curro), zum Laufen gehörig, ... ... Edict. Diocl. 9, 14: c. spatula, Gromat. vet. 341, 13: terminus, ibid. 241, 9 u. ö. – subst., a) cursōria, ...
trifīnius , a, um (tres u. finis), wo drei Grenzen zusammenstoßen, terminus, Gromat. vet. 250, 21 u.a. – subst., trifīnium, iī, n., ein Ort, wo drei Grenzen zusammenstoßen, die Dreimark, Gromat ...
oxygōnius , um (ὁξυγώνιος, ον), spitzwinkelig, trigonum, Gromat. vet. 299, 4 u.a.: (terminus) trigonus oxygonius, ibid. 341, 8.
trigōnius , a, um (τρίγωνος), dreieckig, terminus, Gromat. vet. 288, 8 u. 341, 12.
ullageris , e, in der Bauernspr. = orcularis, durch Tönnchen gebildet, terminus, Gromat. vet. 306, 21.
ōrculāris , e (orcula), durch Tönnchen gebildet, terminus, Gromat. vet. 344, 25.
lapidāris , e (lapis), steinern, Stein-, terminus, Corp. inscr. Lat. 11, 4638.
terminālis , e (terminus), I) zur Grenze gehörig, Grenz-, lapis, Grenzstein, ... ... u. iōrum, Abl. ibus, n., das Fest des Terminus (Grenzgottes), am 23. Febr. begangen, Varro LL. 6, ...
quīntārius , a, um (quintus), fünf enthaltend, numerus ... ... der fünf centurias einschließt, Gromat. vet. 191, 16 u.a.: terminus, ibid. 357, 18: cardo, ibid. 120 20.
Buchempfehlung
Die beiden Schwestern Julchen und Lottchen werden umworben, die eine von dem reichen Damis, die andere liebt den armen Siegmund. Eine vorgetäuschte Erbschaft stellt die Beziehungen auf die Probe und zeigt, dass Edelmut und Wahrheit nicht mit Adel und Religion zu tun haben.
68 Seiten, 4.80 Euro